Για την αμαρτωλότητά μας
Έναντι της Αγιότητας του Θεού
Είναι μεγάλη αρετή, υψοποιός δύναμη
Θεμέλιον αρραγές απασών των αρετών
Οδηγός ηθικής ανυψώσεως
Μέσον της προς τον Θεόν φιλίας και επικοινωνίας
Η ταπείνωση μας προκαλεί μέγιστη ωφέλεια
Διότι μας παρέχει την σωτηρία της ψυχής μας
"Εταπεινώθην και έσωσε με ο Κύριος" λέγει ο Δαβίδ
Ενώ ο Ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας αναφέρει
Όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο
Ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών (Ματθ. 18:5).
Η ταπείνωση στον άνθρωπο πρέπει να είναι ειλικρινής και αυθεντική
Και όχι επίπλαστη και υποκριτική.
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος αναφέρει ότι μερικοί άνθρωποι
Φαίνονται εκ της φύσεως των πράοι και ταπεινοί
Άλλοι ταπεινώνουν τη σκέψη των, σκεπτόμενοι συνεχώς τις αμαρτίες και τις πτώσεις των
Αλλά καμία απ΄ αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι η αληθινή ταπείνωση, όπως μας λέγει:
Δεν είναι ο καθένας από τη φύση του πράος, γαλήνιος και ήσυχος
Ή ότι έφθασε στον ύψιστο βαθμό της ταπεινοφροσύνης...
Ούτε αυτός που σκέπτεται τις πτώσεις και αμαρτίες του είναι ταπεινόφρων
Αλλά εκείνος που έχει κάτι μέσα του άξιο προβολής και υπερηφάνειας και δεν υπερηφανεύεται
Και θεωρεί τον εαυτό του χώμα και στάχτη.
Εάν κάποιος με τη χάρη του Θεού έφθασε σε σημείο να νικά όλα τα κακά πνεύματα
Και δεν του διαφεύγει καμία αρετή ή αγαθό έργο που να μη το επιτέλεσε
Και μετά απ΄ αυτά αισθάνθηκε τον εαυτό του ότι έλαβε αυτό το χάρισμα της ταπεινώσεως
Όταν το Άγιο Πνεύμα συμμαρτυρεί με το δικό του πνεύμα, κατά τον λόγο του Αποστόλου Παύλου
Τότε αυτό βεβαίως είναι τελειότης της ταπεινοφροσύνης. (Λόγος 20ος Αγίου Ισαάκ του Σύρου).
Γι΄ αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να ασφαλίζει τον εαυτό του με την ταπείνωση
Γιατί "εν τη υπερηφανεία απώλεια και ακαταστασία πολλή, ενώ η ταπείνωση είναι θείος μαγνήτης
Που φέρνει στον άνθρωπο όλα τα χαρίσματα και τις ευλογίες του Θεού"
Ο Απόστολος των εθνών Παύλος δίνει εντολή στους εκλεκτούς να ενδυθούν
Ως ένα πνευματικό ένδυμα την ταπεινοφροσύνη
Ενδύσασθε ουν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι
Σπλάγχνα οικτιρμού, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν (Κολ. 3:12).
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας διδάσκει ότι η ταπείνωση γεννάται στην καρδιά του ανθρώπου
Από την πίστη και τον φόβο του Θεού:
"Αυτός που πιστεύει φοβάται και αυτός που φοβάται ταπεινώνεται".
Αυτή η ταπείνωση και αυτή η πίστη πολλές φορές απουσιάζει από τους ανθρώπους
Που θεωρητικά βρίσκονται πιο κοντά στον Θεό.
Ίσως επειδή θεωρούμε τον εαυτό μας ως εκλεκτό λαό του Θεού
Και επειδή βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαστε σωσμένοι
Ούτε καθαροί, ούτε άγιοι.
Δεν αρκεί κανείς να εισέλθει στο λουτρό για να καθαριστεί
Αλλά είναι απαραίτητο να αναγνωρίσει ότι δεν είναι καθαρός και στη συνέχεια να λουστεί.
Και στο σημείο αυτό, της αυτογνωσίας και της ταπείνωσης
Συχνά υπολειπόμαστε εμείς που βρισκόμαστε κάτω από την χάρη του Θεού
Ενώ οι μακράν διατηρούν έστω το δέος και τον σεβασμό
Απέναντι στην ιερότητα του μυστηρίου της Εκκλησίας.
Και από τη στιγμή που υπάρχει έλλειμμα ταπεινώσεως, υπάρχει και έλλειμμα πίστεως.
Γιατί χωρίς ταπείνωση, το κάθε αίτημά μας προς τον Θεό δεν αποτελεί ικεσία, αλλά απαίτηση
Η οποία δεν στηρίζεται στην αγάπη του Θεού αλλά στη δική μας αυτοεκτίμηση και υπερηφάνεια.
Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Ιερομονάχου Ισαάκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου