Τέλος το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.Τους αναγνώρισαν και στο ΝΑΤΟ.Σιωπή από τα κανάλια της διαπλοκής

-Καμία αντίδραση από την ελληνική κυβέρνηση -Μας έθεσαν με συνοπτικές διαδικασίες «εκτός παιχνιδιού»

Εδώ και πολλά χρόνια οι ΗΠΑ και η ΕΕ προωθούν την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αδιαφορώντας για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση στο ζήτημα της ονομασίας.

Έπειτα από υπόγειες διαβουλεύσεις και με μεθοδευμένες κινήσεις που πετούσαν την Ελλάδα εκτός «παιχνιδιού» οι ΗΠΑ και η ΕΕ πρώτα αναγνώρισαν το όνομα «Μακεδονία» για τα Σκόπια σε όλες τις διεθνείς συναλλαγές και στη συνέχεια το ΝΑΤΟ αναγνώρισε την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία».

Η πρόθεσή τους ήταν ξεκάθαρη εδώ και πολύ καιρό. Η Ουάσιγκτον προωθούσε την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ έστω κι αν δε βρισκόταν λύση στο πρόβλημα της ονομασίας.

Και φυσικά δεν την εμπόδισε κανείς. Άλλωστε εδώ και πολύ καιρό η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι… στον αυτόματο πιλότο.

Το ΝΑΤΟ λοιπόν, σε επίσημη τελετή, παρασημοφόρησε Σκοπιανούς Αξιωματικούς με τα διακριτικά «Μακεδoνία» στις στολές τους.



Μάλιστα την παρασημοφόρηση κάνει Αμερικανός Ταξίαρχος και Τούρκος Αντιστράτηγος.



Σε άλλη φωτογραφία Αμερικανός Ταξίαρχος επιδίδει πλακέτα του ΝΑΤΟ σε Σκοπιανό Αξιωματικό ο οποίος φέρει διακριτικά «Μακεδoνία».



Όσο για την Ελλάδα… δεν την ρώτησε κανείς! Δεν απασχόλησε κανέναν αν η Ελλάδα έχει αντιρρήσεις, δεν έλαβε κανείς υπόψιν το βέτο Καραμανλή και τις κόκκινες γραμμές που είχε θέσει η χώρα μας.

Με συνοπτικές διαδικασίες μας έθεσαν εκτός παιχνιδιού.

Η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης μέχρι στιγμής είναι ανύπαρκτη. Ούτε μία επιστολή διαμαρτυρίας.

Το έχουν πάρει άραγε χαμπάρι ή κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου στη Βασ. Σοφίας;

Θα αντιδράσει ο κ. Βενιζέλος ή έχει να ασχοληθεί με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου;

Η Ελλάδα καλείται να αποδεχτεί τη γειτονική χώρα στους κόλπους της Συμμαχίας, παρά την άρνηση των Σκοπίων να υιοθετήσουν μια συμβιβαστική λύση στο πρόβλημα της ονομασίας.

Αν η χώρα μας δεν αντιδράσει τώρα δημιουργούνται τετελεσμένα και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τα μελλούμενα για τις ορέξεις των «γειτόνων» μας και τις προθέσεις των δήθεν συμμάχων μας.

http://www.hellasforce.com/

 

 πηγη

Διαβαστε περισσοτερα »

Χριστόδουλος: «Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς και θα μας κυβερνούν πλούσιοι τραπεζίτες»

H προρήση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου: «Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς, και θα μας κυβερνούν πλούσιοι τραπεζίτες» επιβεβαιώνεται - δυστυχώς - σε εντυπωσιακό βαθμό
Όταν το 2005 ο Χριστόδουλος μιλούσε για «σχέδιο κατά της Ελλάδας», κάποιοι τον έβρισκαν υπερβολικό. Όταν, το 2006, είπε «να είστε έτοιμοι γιατί κάποιοι προετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας», πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά, υπνωτισμένοι από την εικονική πραγματικότητα της δήθεν «ισχυρής Ελλάδας». Όταν, το 2007, στο τελευταίο του μήνυμα, προέτρεπε για «αντίσταση και ανάκαμψη για ό,τι κινδυνεύει», είχε δει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και ήθελε να προειδοποιήσει.

"Κάποιοι ετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας (18/2/2005)

Τα αίτια της πρωτοφανούς εκστρατείας εναντίον της Εκκλησίας δεν είναι μόνον τα ανομήματά μας, υπαρκτά ή μη, είναι και άλλα πολλά. Όλα δείχνουν, και πολλοί πλέον το αποδέχονται, ότι οι επιθέσεις είναι συντονισμένες και μεθοδευμένες.

Τα σκάνδαλα είναι, κατά βάσιν, το ισχυρό επικάλυμμα που απευθύνεται στον λαό για να τον διαθέσει δυσμενώς εναντίον μας και να προετοιμάσει τα πνεύματα για τη γενική έφοδο που, όπως φαίνεται, επακολουθεί.

Μία από τις έντεχνες μεθοδεύσεις επηρεασμού ιδίως της νεολαίας είναι η πρόσκληση για συμμετοχή νέων ανθρώπων, και ειδικώς σπουδαστών, σε εκπομπές διασυρμού της Εκκλησίας. «Πόνεσε» και «πονάει» τις αντιεκκλησιαστικές δυνάμεις η αυξανόμενη εμπιστοσύνη της ελληνικής νεολαίας προς την Εκκλησία και αυτό θέλουν να το ανακόψουν με κάθε τρόπο, ακόμη καταστρέφοντας την εικόνα της Εκκλησίας μέσα στην ψυχή τους. Αλλά η νεολαία μας, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, έχει και κρίση και πίστη.

Τούτη την ώρα των σαρωτικών μεταλλαγών που η παγκοσμιοποίηση επιφέρει στους λαούς, ο ελληνορθόδοξος χαρακτήρας μας είναι απαραίτητος στην κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα και παράδοση έχει άμεση αναφορά στην ελληνορθόδοξη ιδιαιτερότητα μας. Αυτά τα δύο οφείλουμε να τα καλλιεργήσουμε αναπόσπαστα• δηλαδή, να μην επιτρέψουμε να γίνουμε πολτός μέσα στην Ευρώπη, χωρίς συνείδηση πολιτισμού, αλλά ασφαλώς ούτε και εθνοσοβινιστές.

Τώρα είναι η ώρα για τη μεγάλη έξοδο της Εκκλησίας μας προς την Ευρώπη, με κοινό παρονομαστή τον χριστιανισμό απέναντι στους κινδύνους του τεχνοκρατισμού, των απρόσωπων δομών, του έντεχνου περιορισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πνευματικής φτώχειας. Αυτό το εξάμβλωμα θέλουν να επιβάλουν στον τόπο μας όσοι μάχονται την Εκκλησία ή θέλουν να της αφαιρέσουν ή, έστω, να της περιορίσουν— τη δυνατότητα αξιόπιστου λόγου.

Όσο ο παπάς της Εκκλησίας μας θα συνεχίσει το λαμπρό έργο του, όσο ο λαός θα μας εμπιστεύεται, κανείς δεν θα τολμά να μας επιτεθεί. Όταν όμως θα είμαστε ηθικά ανίσχυροι, τότε θα δεχτούμε έφοδο επιθέσεων και αυτή την πραγματικότητα βιώνουμε αυτόν τον καιρό. Δεν επιθυμώ να επεκταθώ περισσότερο στο σημείο αυτό, διότι γνωρίζω ότι όχι μόνο εμείς αλλά και ο λαός έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα βαθύτερα αίτια της οργανωμένης αυτής πολεμικής του γενικευμένου δημόσιου διασυρμού, για την οποία όμως το έναυσμα το δώσαμε εμείς.

Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας (1/2004)
Οι πολιτικοί μας αγνοούν τι είναι θεολογικά η Εκκλησία. Πολλοί από αυτούς την αντιμετωπίζουν σαν «αναγκαίον κακόν» ή «κακό μπελά» που τους απασχολεί, έχοντας με τους λειτουργούς της καθιερώσει ένα επικίνδυνο κατεστημένο, που μεταφράζεται ενίοτε σε αρνητικές ή θείες γι” αυτούς ψήφους.

Μιλούν για το «ιερατείο» και εννοούν σκοταδισμό και Μεσαίωνα. Βλέπουν τον ιερό κλήρο σαν ένα παρία της κοινωνίας, που απομυζά το κρατικό χρήμα, το χρήμα του λαού. Δεν αναγνωρίζουν στην Εκκλησία καμιά αναγεννητική αποστολή, τη θεωρούν αρμόδια για τα βρέφη και τους γέροντες, τα δύο άκρα της ζωής.

Οι περισσότεροι από αυτούς «εκκλησιάζονται» κατά τις επίσημες δοξολογίες, δεν ζουν μυστηριακή ζωή, δεν λειτουργούνται, δεν κοινωνούν. Την Εκκλησία τη βλέπουν και σαν αντίπαλο τους μερικές φορές, ιδίως όταν, στο πρόσωπο κάποιου δυναμικού ιεράρχη, φαίνεται να επηρεάζει μάζες λαού.

Κι εμείς, από το άλλο μέρος, έχουμε συμβιβαστεί με την κατάσταση αυτή, επιδιώξαμε και εγγραφήκαμε στους τροφίμους του κρατικού προϋπολογισμού, εισπράττουμε κάθε μήνα τον μισθό μας και μένουμε ικανοποιημένοι.

Ο κίνδυνος όμως του επαγγελματισμού καιροφυλακτεί και δεν καταλαβαίνουμε ότι όσο περισσότερο εξαρτόμαστε οικονομικά από το κράτος τόσο λιγότερη ελευθερία χειρισμών σε πελώρια θέματα έχουμε. Το αποτέλεσμα είναι να σιωπούμε όταν χρειάζεται να υψώσουμε κραυγή και να φορτωνόμαστε ξένες αμαρτίες.

Και το ίδιο το κράτος, γνωρίζοντας μας καλά, μας κρατεί υποχείριους με την απειλή και μόνο της απογύμνωσης μας από τα προνόμια που μας εξασφάλισε η «συναλληλία». Και πόσοι τάχα αντέχουν στη στέρηση των κεκτημένων δικαιωμάτων χάριν μιας αναγέννησης που όμως τη ζητούν οι καιροί και τη λαχταρά ο λαός;

Κάθε φορά που γίνεται λόγος για αναβάθμιση του ιερού κλήρου και για μια δυναμική παρουσία της Εκκλησίας μέσα στον ιστορικό στίβο, συναντάμε μπροστά μας την απειλή για αφαίρεση των προνομίων με τα οποία έχουμε επί μακρόν ζήσει και ίσως και ταυτιστεί μερικοί.
Το νέο ξεκίνημα που πρέπει να γίνει, για να προλάβουμε το τρένο της Ιστορίας, επιβάλλει μια ταχεία μεταμόρφωση και αλλαγή νοοτροπίας, καθώς και μια δυναμική στάση απέναντι στην ίδια τη ζωή.

Αλλά ο κίνδυνος της αναμέτρησης με την πολιτεία, και των συνεπειών της, κυρίως των οικονομικών, τελικά λειτουργεί ανασταλτικά, με αποτέλεσμα να γυρίζει ο φαύλος κύκλος και να μην μπορούμε να απαγκιστρωθούμε. Γιατί πια δεν έχεις να κάνεις με ένα και δύο, αλλά με όλο τον κλήρο που πρέπει να συνεισφέρει στη γενική προσπάθεια.
Ποιος λοιπόν να τολμήσει να κηρύξει μια ειρηνική επανάσταση μετά στην Εκκλησία καλώντας κλήρο και λαό σε πανστρατιά αγάπης, και ποιος θα αποφασίσει να ομιλήσει με τη γλώσσα της ειλικρίνειας προς πάσα κατεύθυνση, όταν είναι τόσο αλληλένδετα τα συμφέροντα με τις επιδιώξεις και τα οράματα με την πραγματικότητα;
Ευγνωμονούμε συχνά εκείνους που μας ενέγραψαν στο δημοσιοϋπαλληλικό μισθολόγιο, αλλά πόσοι αναλογιζόμαστε το φοβερό τίμημα σε ελευθερία που πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για πολύ ακόμη;

Τα κηρύγματα περιστρέφονται συνήθως γύρω από ανούσια και αδιάφορα θέματα, ενώ οι ανάγκες του λαού είναι άλλες. Γι” αυτό, σε πολλές περιπτώσεις, φεύγει ο κόσμος από την εκκλησία όταν κάποιος αρχίζει να ομιλεί.

Έτσι, η ελληνική διανόηση, όταν για λόγους ιδεολογικούς δεν εχθρεύεται την Εκκλησία, παραμένει σε μια συναισθηματική σχέση μαζί της, καθαρά επιδερμική και επιφανειακή.
Η διανοουμενίστικη αντίληψη της Εκκλησίας δεν διαφέρει εκείνης των πολιτικών, γιατί και αυτή βλέπει την Εκκλησία ως έκφραση του κατεστημένου, γι” αυτό και εύκολα εκσφενδονίζει τους μύδρους της εναντίον κυρίως των εκκλησιαστικών ηγετών, στους οποίους αρνείται χαρισματικές ιδιότητες και πνευματική υπεροχή.
Συγχέοντας τις προσωπικές ικανότητες κάθε ποιμένα με τις θεόδοτες πνευματικές ιδιότητες της χάριτος, φτάνει σε συμπεράσματα ολισθηρά, συγκρίνοντας και επικρίνοντας, μαζί με τους ανθρώπους, τους ιερούς θεσμούς.

Τα εξοργιστικά, πολλές φορές, κείμενα των διανοουμένων μας κινούνται στη συχνότητα της άγνοιας μαζί και της προκατάληψης σε ό,τι αφορά την Εκκλησία, ενώ παραπλανούν τους αφελείς και υποκαίνε το μίσος των ανθρώπων εναντίον μας, με την επίκληση των φανερών ελαττωμάτων της φυλής μας.

Για τους διανοουμένους μας λοιπόν, η Εκκλησία δεν είναι «σώμα Χριστού», αλλά «αργύριον και χρυσίον», είναι κρατική υπηρεσία, είναι κάλυψη σκανδάλων και άλλων ανομημάτων, κρυφών και φανερών. Αυτού του είδους οι λογάδες δεν διστάζουν να φτάνουν μέχρι παράκρουσης από το μένος τους εναντίον της Εκκλησίας, αντιγράφοντας, κατά κανόνα, ο ένας τον άλλον, μιλώντας αυθαίρετα και συκοφαντικά, καυστικά και άδικα για τη ζωή της Εκκλησίας και των ανθρώπων της.

Την εξομοιώνουν με τον κόσμο και αυτή η εκκοσμικευμένη εικόνα περί Εκκλησίας που έχουν είναι εκείνη που τους οδηγεί σε εξομοιώσεις της με τα αμαρτωλά περιβάλλοντα του κόσμου και σε κρίσεις για δήθεν ίντριγκες και κάστες και συμφέροντα, που όλα μαζί συμβάλλουν αποφασιστικά στη μεγαλύτερη παραπλάνηση του λαού.

Γιατί όλα αυτά και αν ακόμη υποτεθούν αληθινά πολύ απέχουν από το να χαρακτηρίζουν την αληθινή Εκκλησία, που δεν είναι ούτε εκκοσμικευμένος κρατικός οργανισμός ούτε οικονομικός παράγοντας στη ζωή του τόπου ούτε αμαρτωλό κατεστημένο, αλλά ζωή και ειρήνη και αγάπη και σωτηρία και θέωση.

Αίμα από το αίμα μας οι Κύπριοι (30/4/2007)

Eμείς, οι εξ Ελλάδος αδελφοί σας, ζήσαμε και ζούμε, αισθανθήκαμε και αισθανόμεθα περισσότερον από οιονδήποτε άλλον άνθρωπον και λαόν επί της Γης όλα αυτά τα χρόνια τον πόνον, την θλίψιν και το μαρτύριον των ανθρώπων της Κύπρου, διότι δι” ημάς οι Κύπριοι είναι και θα είναι αδέλφια μας, σάρκα από την σάρκα μας και αίμα από το αίμα μας.

Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς (7/9/2007)

Σήμερα, στη διεθνή βιβλιογραφία, έχει γίνει αποδεκτό ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελεί ιδεολογία και ότι μία μόνο από τις εκφάνσεις της είναι η κατάργηση των συνόρων στο εμπόριο. Κατά τις Annabelle Mooney και Βetsy Evans, οι πανεπιστημιακοί μελετούν σήμερα την παγκοσμιοποίηση μέσα από διάφορα πεδία της επιστήμης και της τέχνης, όπως είναι οι ανθρωπιστικές επιστήμες, η κοινωνιολογία, η οικονομική επιστήμη, οι διεθνείς σχέσεις, η πολιτική επιστήμη, και η γλωσσολογία, και ερευνούν τις επιπτώσεις της στη ζωή κρατών, εθνών, εθνικών ή θρησκευτικών ομάδων, αλλά και μεμονωμένως στον κάθε άνθρωπο.

Ο Larry Ray καθηγητής της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στην Αγγλία, σημειώνει ότι η παγκοσμιοποίηση, οι νέες τεχνολογίες στην πληροφορία, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και η κυριαρχία των καταναλωτικών αξιών αποτελούν εξελίξεις, οι οποίες επιφέρουν σήμερα μείζονες αλλαγές στον τρόπο ζωής των λαών της γης και στην προσωπική και κοινωνική καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
 hellas-now.com

 

πηγη

Διαβαστε περισσοτερα »

Ο Κλάους Κένεθ για τον γέρ. Σωφρόνιο

Προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι περισσότερες από είκοσι πέντε περίπου χριστιανικές ομολογίες -στις τάξεις των οποίων ανήκαν πολλοί φίλοι μου- πάσχιζαν να με προσελκύσουν στο δικό τους στρατόπεδο, γιατί πίστευαν ότι έτσι θα τους έκανα «διαφήμιση». Στην πραγματικότητα ένιωθα άνετα οπουδήποτε, αν και είχα συχνά την αίσθηση ότι σε αυτή η εκείνη την κοινότητα δεν ήταν δυνατόν να βρω παρά ένα μικρό μέρος της διδασκαλίας του Κυρίου μας. Και αυτό γιατί κάθε κοινότητα εστίαζε στη δική της προσέγγιση όσον αφορά την ερμηνεία των Γραφών.

Έτσι, για κάποιες κοινότητες το μυστήριο της βάπτισης ήταν ότι πιο σημαντικό, ενώ για άλλες κοινότητες τη μεγαλύτερη βαρύτητα είχε η διάδοση του Ευαγγελίου" μάλιστα, ορισμένες από αυτές έδιναν την εντύπωση ότι υπηρετούσαν αποκλειστικά το Βατικανό, ενώ σε άλλες πάλι το κεντρικό θέμα ήταν η Δευτέρα Παρουσία. Για τους καθολικούς ήμουν βαπτισμένος ρωμαιοκαθολικός και ανήκα στην Εκκλησία τους, για τους ευαγγελικούς έγινα αληθινός χριστιανός χάρη στην Εκκλησία τους, ενώ οι προτεστάντες με προέτρεπαν συνεχώς να ασπαστώ τα δόγματα της Εκκλησίας τους ... Οι μεννονίτες, οι δαρβιστές, οι αντβεντιστές και άλλες είκοσι περίπου χριστιανικές ομολογίες, όλοι τους ήταν έτοιμοι να με κάνουν δεκτό στους κόλπους της Εκκλησίας τους,το θέμα όμως ήταν σε ποια Εκκλησία ανήκα εγώ. Πάντως,τα περισσότερα από όσα άκουγα ήταν απλώς νοητικά κατασκευάσματα· ελάχιστα πήγαζαν από την καρδιά. Ώσπου μια μέρα σκέφτηκα να δώσω μια συμβουλή στον εαυτό μου:

«Να προσεύχεσαι και να παρακαλείς τον Θεό να σε οδηγήσει όπου είναι το θέλημά Του και όχι όπου θες εσύ».

Οι προσευχές μου εισακούστηκαν. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, αφού είχα πάρει την απόφαση να προσφέρω όλη μου τη ζωή στον Κύριο: ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θα άνοιγε τις θύρες για να με φέρει κοντά Του! Μια μέρα γνώρισα κάποιον γέροντα η πιο σωστά μια αγία μορφή" η εμπειρία που είχα από τη συνάντηση αυτή -όπως είχε συμβεί και με τη Μητέρα Τερέζα- ήταν άκρως συγκλονιστική. Ο άνθρωπος αυτός κατάφερε να με κερδίσει χωρίς να αναπτύξει περίπλοκες θεωρίες και υψηλά θεολογικά νοήματα, αλλά και χωρίς να επιστρατεύσει το κύρος του ιερατικού του αξιώματος" αντίθετα, με κέρδισε με το χιούμορ του, με την απέραντη ζεστασιά που εξέπεμπε, με την ευθύτητα και την ειλικρίνεια του, κυρίως όμως με την απροσμέτρητη αγάπη και τον σεβασμό που έτρεφε προς το πρόσωπο μου. Σε όλη μου τη ζωή έψαχνα να βρω έναν τέτοιο άνθρωπο. Νόμιζα πως άνθρωποι σαν κι αυτόν υπήρχαν μόνο στις ταινίες και τα βιβλία και πάντως όχι στην πραγματική ζωή. Για μένα αυτός ο ογδονταεπτάχρονος γέροντας αντιπροσώπευε την τελειότητα, ήταν ο,τι πιο τέλειο μπορούσε να φανταστεί κανείς -μια ζωντανή εικόνα του Χριστού. Ήταν ένας από τους λίγους συνεχιστές μιας παράδοσης που κρατούσε εδώ και δύο χιλιετίες, ένας απόστολος που σεβόταν μέχρι κεραίας τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Το ελεύθερο πνεύμα του,η απλότητα και η ταπεινοφροσύνη του, αλλά και η εσωτερική του γαλήνη αποτελούσαν πράγματα χειροπιαστά, ενώ όταν ήσουν κοντά του, ένιωθες να σε τυλίγει το ίδιο το μυστήριο της ζωής. Οι πόρτες της καρδιάς μου άνοιξαν διάπλατα από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας. Ήμουν απόλυτα βέβαιος ότι είχα βρει τον άνθρωπο που ανέκαθεν αναζητούσα. Ναι, η προσπάθεια μου είχε ευοδωθεί. Αν και είχα γνωρίσει πολλές Εκκλησίες και θρησκευτικές κοινότητες, αυτά που είχα δει μέχρι τότε ήταν κομμάτια του παζλ· τώρα όμως τα κομμάτια αυτά συγκεντρώνονταν και ενώνονταν αρμονικά στο πρόσωπο του αρχιμανδρίτη Σωφρονίου. Αυτή η αγία μορφή εκπροσωπούσε την «αληθινή Εκκλησία», όπως ακριβώς την ήθελε ο ιδρυτής της, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός: μια Εκκλησία χωρίς ασυνέχειες, χωρίς σκάνδαλα και διχόνοιες, χωρίς ανταγωνισμούς και προσηλυτισμούς. Πράγματι, ο γέροντας Σωφρόνιος ήταν γνήσιος εκπρόσωπος της Εκκλησίας του Χριστού, μαζί με όλους τους Αγίους και τους Πατέρες Της" ήταν πιστός τηρητής μιας παράδοσης που συνεχίζεται, αδιαλείπτως ως τις μέρες μας. Η καρδιά μου σκίρτησε από χαρά και έκλαψα από συγκίνηση" η συνάντηση αυτή ήταν ασυγκρίτως πιο επωφελής από εκείνην που είχα με τη Μητέρα Τερέζα πριν από χρόνια. Η Θεία Πρόνοια με είχε οδηγήσει στον πνευματικό μου πατέρα!

Πάντως, δεν άργησα να δοκιμάσω μια μεγάλη έκπληξη. Μπορεί όλοι να με παρότρυναν να ενταχθώ στην Εκκλησία τους, αυτός όμως όχι! Είχε διαβάσει την ιστορία της ζωής μου και μου είπε:

«Κλάους, ο Χριστός είναι μαζί σου. Αυτό είναι αρκετό. Γιατί θες να κολλήσεις στο μέτωπο σου ένα ταμπελάκι; Γιατί θες να ανήκεις στην Εκκλησία μας; Γύρισε πίσω και συνέχισε το ταξίδι σου, έχοντας συνοδοιπόρο τον Χριστό».

Στην αρχή η στάση που κράτησε, με άφησε εμβρόντητο. Ως τότε δεν είχα τύχει τέτοιας αντιμετώπισης και αυτό μου έδωσε το έναυσμα να αναζητήσω τα αίτια της «απόρριψης». Σε πρώτη φάση όντως γύρισα πίσω· ωστόσο, η ψυχή μου κυριεύτηκε από ένα ανείπωτο μυστήριο που ήλπιζα ότι· θα μου αποκαλυπτόταν εν καιρώ. Συνέχισα να πηγαίνω σε συγκεντρώσεις, να παίρνω μέρος σε συζητήσεις γύρω από βιβλικά θέματα, να προσέρχομαι στις ιερές ακολουθίες, να διαβάζω την Αγία Γραφή και άλλα πνευματικά βιβλία,αλλά και να δίνω τακτικά ομιλίες σε χριστιανικές κοινότητες, αφηγούμενος το ταξίδι μου προς τον Χριστό. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθούσα να έχω μια εσωτερική ανησυχία. Είχα σαφή αίσθηση της αλλαγής που γινόταν μέσα μου χάρη στη Θεία Πρόνοια. Έτσι, ύστερα από έναν χρόνο συνάντησα ξανά τον αρχιμανδρίτη Σωφρόνιο, ο οποίος στο μεταξύ είχε γίνει ο πνευματικός μου πατέρας, έστω μέσα από την ανάγνωση των βιβλίων του. Ήθελα να καταλάβω τους λόγους αυτής της μη πρόσκλησης ...

Ωστόσο, η δεύτερη συνάντηση δεν είχε διαφορετική κατάληξη.

«Αληθινή πίστη, Κλάους, σημαίνει ακολουθώ τον Χριστό. Πρέπει λοιπόν να απαρνηθείς τον εαυτό σου, ναι, ακόμα και να τον μισήσεις. Η τροφή που έχουμε να σου προσφέρουμε δεν είναι εύπεπτη. Αργά η γρήγορα ο «παλαιός Αδάμ» θα επιστρέψει νικητής και τότε θα μετανιώσεις για την απόφασή σου. Όμως, κι εγώ θα λυπηθώ πολύ, γιατί με δική μου συμβουλή θα έχεις αποτολμήσει αυτό το δύσκολο ταξίδι. Ακουσε με προσεκτικά: ακολούθησε την καρδιά σου και τον Χριστό, όπως άλλωστε ήδη κάνεις τον τελευταίο καιρό. Αυτό αρκεί. Τώρα γύρισε πίσω στην Ελβετία».

Λοιπόν, ούτε και αυτήν τη φορά με δέχτηκε!

Ποιος από τους δυο μας ήταν πιο επίμονος; Ο γέροντας Σωφρόνιος η εγώ; Ήταν γεννημένος το 1896 και σε όλη του τη ζωή αγωνίστηκε για να στερεωθεί στην πίστη· επί πολλά χρόνια είχε οδηγό τον πνευματικό του πατέρα και μετέπειτα άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, που και ο ίδιος αγωνίστηκε για να στερεωθεί στην πίστη" μάλιστα, με τόσο ζήλο ώστε κατά τα πρώτα βήματα στη μοναχική του ζωή, του φανερώθηκε ο Κύριος, ενώ τα λόγια που του απηύθυνε αργότερα, θα μπορούσαν να αποβούν ιδιαίτερα χρήσιμα για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος:

«Κρατεί τον νουν σου εις τον Άδην καί μή άπελπίζου».

Αυτό σημαίνει πως πρέπει να στήνεις τον εαυτό σου στον τοίχο και να αναγνωρίζεις τις αμαρτίες σου· τότε μόνο θα σε δικαιώσει ο Θεός. Να ασκείσαι λοιπόν στην ταπείνωση και να μην αφήνεις την περηφάνια να ρυθμίζει τη ζωή σου. Να ξέρεις όμως ότι ο Θεός θα είναι πάντα στο πλευρό σου. Επί πολλά χρόνια ο γέροντας Σωφρόνιος έζησε ως ερημίτης για να κάνει άσκηση. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια την ουράνια αγάπη που είχε στην καρδιά του χάρη στον Χριστό και εν Χριστώ. Έπρεπε να τη νιώσει κανείς από κοντά!

Ήμουν σίγουρος ότι είχε πλήρη επίγνωση του τι έλεγε, όταν με συμβούλευε να μην «κολλήσω ετικέτα», όπως τουλάχιστον το εννοούσα εγώ. Πάντως,όταν βρισκόμουν μαζί του, ένιωθα κάτι το ανείπωτο, ένα μυστήριο - η ίδια η αγάπη κρυβόταν πίσω από το χιούμορ του. Όταν γελούσε -και αυτό συνέβαινε συχνά όταν ήμασταν μαζί- τρανταζόταν ολόκληρος και νόμιζες πως τον σήκωνε ψηλά ένα σύννεφο. Ωστόσο, ακόμα δεν ήταν πρόθυμος να με δεχτεί στους κόλπους της Εκκλησίας του. Έτσι,για άλλη μια φορά μου είπε να γυρίσω πίσω.

Την ώρα του αποχαιρετισμού, μου είπε κάποια πράγματα που ήθελε να συνοδεύουν τη σκέψη μου στο ταξίδι του γυρισμού· ήταν βέβαιος ότι τα λόγια αυτά θα με ωφελούσαν πνευματικά: «ο άνθρωπος γεννιέται με τη λανθάνουσα ικανότητα να φτάνει στο επίπεδο της «υπόστασης» (του προσώπου) και με τη δύναμη της προσευχής μπορεί να μετουσιώνει το δυνητικό σε πραγματικό. Έτσι,ο άνθρωπος γίνεται εικόνα και ομοίωση του Θεού, όπως έχει πλαστεί από τον Δημιουργό του». Και έπειτα πρόσθεσε:

«Κλάους, σου συνιστώ να κάνεις νοερά προσευχή. Τα λόγια είναι: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με,τον αμαρτωλόν". Αν λες τακτικά αυτήν την «προσευχή της καρδιάς», θα δεις την καλή αλλοίωση που θα σου χαρίσει ο Κύριος».

Με αυτά τα λόγια με αποχαιρέτησε. Στο ταξίδι της επιστροφής σκεφτόμουν πόσο συχνά είχα αποδείξεις για τη δύναμη της προσευχής" αυτό όμως ίσχυε μόνο για τους άλλους, καθώς εγώ δεν είχα ακόμα γνωρίσει τα ευεργετήματα της προσευχής" μέχρι τότε νόμιζα ότι δεχόμουν «δώρα», τα οποία φώτιζαν την πορεία μου προς τον Ύψιστο και ενδυνάμωναν την πίστη μου σε Εκείνον. Και όμως, ο Χριστός δεν ήταν Αυτός που είπε: «Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιωάν. 20,29); Πώς θα μπορούσα να το πετύχω αυτό; Μήπως εκεί βρισκόταν το κλειδί της αντίστασης που προέβαλε ο αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος; Να ήταν άραγε η εκδήλωση της αγάπης του προς εμένα; Ένιωθα -και ήμουν βέβαιος γι' αυτό- ότι με αγαπούσε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο είχα γνωρίσει στη ζωή μου και αυτό το θεωρούσα σημάδι της αγιότητάς του: εννοώ την αγάπη που είχε για όλο τον κόσμο, για όλους τους ανθρώπους, ακόμα και για τους εχθρούς του. Δεν μπορούσα παρά να υποθέσω ότι το πατρικό του ενδιαφέρον ήταν προϊόν θεϊκής παρέμβασης, γιατί ποτέ δεν είχα πάρει τόση αγάπη. Στις συναντήσεις μου με τον γέροντα,ήταν φορές που δεν χρειαζόταν καν να μιλήσω μαζί του" απλώς και μόνο το να κάθομαι κοντά του ήταν κάτι σαν «πλημμυρίδα αγάπης» που γέμιζε χαρά την καρδιά μου.

Όμως, τι ήθελε να μου κρύψει η μάλλον από τι ήθελε να με προστατέψει; Δυσκολευόμουν να βρω την απάντηση και έτσι άρχισα να ψάχνω μέσα μου. Από τότε που μεταστράφηκα, δεν ένιωθα κανένα είδος φόβου. Όταν ξύπναγα από τους χειρότερους εφιάλτες μου, απλώς γελούσα· ακόμα και όταν κοιμόμουν,ήξερα πως ο Κύριος είχε νικήσει τον θάνατο. Η πίστη μου στον Ιησού Χριστό ήταν ακατάλυτη. Ας σημειώσω εδώ ότι χάρη σε μια απρόσμενη συνάντηση, βίωσα και ο ίδιος σωματικά την παρουσία του Χριστού ως «ιατρού-θεραπευτή». Ο Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Μπλουμ, με το άγγιγμα και τη σύντομη προσευχή του, απάλλαξε από έναν τρομερό πόνο που είχα στην πλάτη μου. Εδώ και πολλά χρόνια είχα μια εσωτερική γαλήνη που δεν είχε διαταραχτεί ούτε για μια στιγμή. Όπως με συγχωρούσαν οι άλλοι, έμαθα να συγχωρώ κι εγώ. Τότε τι μου έλειπε; Πίστευα. Έκανα το θέλημα του Θεού. Μοιραζόμουν τα αγαθά μου με τον συνάνθρωπο. Προσευχόμουν. Αισθανόμουν ελεύθερος. Ήμουν όμως; Για ποιο πράγμα με προετοίμαζε ο γέροντας Σωφρόνιος; Έπρεπε να το μάθω αυτό. Και ναι, θα ερχόταν η στιγμή που όντως θα έκανα την πιο εκπληκτική ανακάλυψη! Ο Θεός όμως ήξερε ότι εκείνη την εποχή δεν ήμουν ακόμα έτοιμος για κάτι τέτοιο.

Θεωρώ ότι σήμερα οι περισσότεροι χριστιανοί κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος: χρησιμοποιούν τον λόγο του Θεού για να δικαιολογούν τον εαυτό τους. Όμως, έτσι τυφλώνονται και δεν μπορούν να δουν τα πάθη και τα αμαρτήματα που κρύβονται μέσα τους. Κάνουν ο ,τι μπορούν για να αποφύγουν τη δύσκολη αυτή κατάδυση στα βάθη της ψυχής και της καρδιάς τους. Πολεμούν με όλες τους τις δυνάμεις για να βρουν γιατρειά στις ασθένειες που ταλαιπωρούν το σώμα τους, ενώ την ίδια στιγμή αγνοούν το σχέδιο του Θεού που υπάρχει πίσω από όλα αυτά. Εδώ όμως έγκειται το παράδοξο: όσο περισσότερο υποφέρουμε βλέποντας τα ελαττώματα και τα αμαρτήματα μας,τόσο περισσότερο μας σκεπάζει η χάρη του Θεού και τόσο πιο αισθητή γίνεται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας. Δεν έχουμε κανένα όφελος από τη συγκάλυψη των αμαρτιών μας ...

πηγή: Κλάους Κένεθ, Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς, Εκδόσεις «Εν Πλω», Γ' έκδοση, Αθήνα, Απρίλιος 2010

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ

 

πηγη

Διαβαστε περισσοτερα »

Γιώργος Κασαπίδης : «Το παράλογο γίνεται λογικό και το παρά φύσιν γίνεται φυσιολογικό» (Στη συζήτηση επί των άρθρων του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου) ΒΙΝΤΕΟ

Ο βουλευτής Κοζάνης των Ανεξαρτήτων Δημοκρατικών Βουλευτών, δήλωσε ότι καλύπτεται απόλυτα από τον κ. Νεράντζη για τα θέματα των ομοφυλοφίλων.
Ξεκινώντας  είπε: «και το παράλογο γίνεται λογικό
και το παρά φύσιν γίνεται φυσιολογικό και αυτά με τις ευλογίες και με τη δύναμη της συγκυβερνήσεως»
Και συμπλήρωσε: «κυριολεκτικά αναγουλιάζουμε με αυτά που βλέπουμε και έρχονται εδώ πέρα, κύριε Υπουργέ»
Ενώ χαρακτήρισε την ομοφυλοφιλία Ψυχοπαθολογική κατάσταση.

 Αναφερόμενος και στην γενοκτονία τον ποντιων , που εδώ και χρονια η Ελληνική Κυβέρνηση κλείνει το στόμα της ...

πηγη

Διαβαστε περισσοτερα »

Πίσω από «Μπουγέλωμα» κρύβεται μια καλοστημένη βιομηχανία θανάτου!

Μια ακόμα κατασκευασμένη "αιτία" για ανεύρεση "λύσης" που θα επιφέρει κέρδος, καθόσον προχωράει και ολοκληρώνεται το πρόγραμμα της μείωσης των πληθυσμών... 

Η ελίτ διασκεδάζει σε βάρος μας. Κρύβεται πίσω από τα σκοτεινά της σχέδια, φοράει μάσκα αγγελική για να μην δούμε το πραγματικό της σατανικό πρόσωπο.

Το Ice Bucket Challenge ξεκίνησε να προβάλλεται από τα πιο πλούσια και διάσημα παιδιά της για να καταντήσει ένα ηλίθιος, γελοίος μιμητισμός μεταξύ των πληβείων που το συνεχίζουν ανυποψίαστοι, χωρίς να ξέρουν ότι στην ουσία είναι ο στόχος. Κάτι σαν να σου λένε... Πάμε για κυνήγι; Εσύ να λες πάμε, αλλά δεν έχεις καταλάβει ότι εσύ είσαι το θήραμα. 

Έτσι λαμπροί δισεκατομμυριούχοι όπως ο ιδρυτής του Facebook, Mark Zuckerberg, ο σατανιστής George Bush Junior, αλλά και ο γνωστός Τσάρος της μείωσης πληθυσμού, Bill Gates, άρχισαν να μπουγελώνονται δημόσια προκαλώντας κι άλλους να κάνουν το ίδιο, δήθεν για ιερό σκοπό: την ευαισθητοποίηση του κόσμου για την αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS), τη θανατηφόρο νευροεκφυλιστική διαταραχή που είναι γνωστή και ως νόσος Lou Gehrig. Αλλά τι κρύβεται στην πραγματικότητα πίσω απ' όλη την ιστορία; Σε πρώτο πλάνο, ποιες άλλες από τις φαρμακευτικές. Τα χρήματα που δωρίζουν οι επώνυμοι που μετέχουν στην καμπάνια πάνε αμέσως στον Οργανισμό ALS Association για την αντιμετώπιση της νόσου του Lou Gehrig, ο οποίος με τη σειρά του χρηματοδοτεί φαρμακευτικές εταιρείες και πανεπιστήμια * που αναζητούν θεραπεία κατά της συγκεκριμένης ασθένειας. Το τελευταίο διάστημα που είναι σε εξέλιξη το Ice Βucket, ο ALS Association διέθεσε 21 πακέτα χρηματοδότησης σε επιστήμονες, ύψους 3,5 εκατ. δολάρια. Στο μεταξύ, οι φαρμακευτικές εταιρείες που κάνουν έρευνα για την αντιμετώπιση της ασθένειας είδαν τις μετοχές τους να εκτοξεύονται λόγω αυτής της δημοσιότητας και των χρημάτων που έλαβαν για τις έρευνες. Για παράδειγμα, η φαρμακοβιομηχανία Avanir Pharmaceuticals, είδε τη μετοχή της να ανεβαίνει κατά 69% από τις αρχές του νέου χρόνου, καθώς ανακοίνωσε

* Έρευνα του Hadassah για το ALS εγκρίθηκε και στις ΗΠΑ  Κοντά στην ανακάλυψη θεραπείας για τη σοβαρή ασθένεια ALS για την οποία τις τελευταίες μέρες όλος ο πλανήτης ενημερώνεται μέσω του Ice Bucket Challenge, βρίσκονται επιστήμονες στο νοσοκομείο Hadassah στην Ιερουσαλήμ και οι συνεργάτες τους στις ΗΠΑ.  Όπως ανακοινώθηκε από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Hadassah, πρόσφατα ο Αμερικανικός Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων (United States Food and Drug Administration - FDA) έδωσε την άδειά του ώστε να αρχίσει και στις ΗΠΑ (Massachusetts Memorial Hospital και Mayo Clinic Minnesota) η Φάση 2 της κλινικής έρευνας, με βλαστοκύτταρα (όχι εμβρυονικά), για την αντιμετώπιση του ALS. Η προηγούμενη Φάση της δοκιμής, έδειξε πολύ θετικά αποτελέσματα. Η έρευνα στο Hadassah άρχισε το 2007, από τον Έλληνα καθηγητή του Hadassah, νευρολόγο Δημήτριο Καρούση, ο οποίος είναι διευθυντής του Κέντρου για την Κατά Πλάκας Σκλήρυνση του Hadassah. Η έρευνα γίνεται σε συνεργασία με την εταιρεία BrainStorm Cell Therapeutics. Ο πρώτος γνωστός, παγκοσμίως, ασθενής που θεραπεύθηκε, με θεραπεία με βλαστοκύτταρα, από τo ALS είναι, από τον Ιούλιο του 2012, ο ραβίνος Refoel Shmulevitz. Η θεραπεία του έγινε στο Hadassah. Γιατί παντού και πάντα βρίσκεται ένας Έλληνας να δουλεύει για την παγκόσμια ελίτ από την μικρή Ελλάδα; Διαβάστε: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος πλούτος που χάνεται εδώ και χρόνια στην Ελλάδα;

Το σήμα για το φάρμακο Nuedexta

θετικά αποτελέσματα στις έρευνες γύρω από το φάρμακο Nuedexta, το οποίο έχει στόχο να αντιμετωπίσει την νευρολογική ασθένεια PBA, η οποία χαρακτηρίζεται από ξαφνικά και ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα κλάματος και γέλιου, επίσης ένα σημαντικό σύμπτωμα του ALS.

Αλλά δεν είναι η μόνη εταιρεία. Η Isis Pharmaceuticals, ανακοίνωσε θετικά αποτελέσματα στην προσπάθειά της να «απενεργοποιήσει» το «μεταλλαγμένο γονίδιο» που προκαλεί την ALS, και κατέγραψε άνοδο της μετοχής της κατά 20%. Η εταιρεία Sanofi, πάντως, η οποία διαθέτει μέχρι στιγμής το το Rilutek, το μοναδικό φάρμακο αντιμετώπισης του ALS που απλώς επιμηκύνει τη διάρκεια ζωής όσων νοσούν, είχε μικρές απώλειες, αφού το ενδιαφέρον έχει στραφεί αλλού.

Τι είναι αυτό, όμως που δημιουργεί αυτή την ασθένεια; Εδώ θέλω την προσοχή σας!

---

/// Τα  αίτια που προκαλούν την ALS είναι άγνωστα.  Ένα σημαντικό βήμα προς την απάντηση σε αυτή την ερώτηση έγινε το 1993 όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μεταλλάξεις στο γονίδιο που παράγει την υπεροξειδική δυσμουτάση (Cu/Zn superoxide dismutase (SOD1) σχετίζεται άμεσα με την κληρονομική μορφή της ALS.  Αυτό το ένζυμο είναι ένα δυνατό αντι-οξειδωτικό που προστατεύει το σώμα από την ζημιά που προκαλεί το υπεροξειδιο, μια τοξική ελευθέρων ρίζα οξυγόνου (free radical).  Τα free redicals είναι μόρια υψηλής ενέργειας   που παράγονται από τα κύτταρα κατά την διάρκεια του κανονικού μεταβολισμού.  Οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου μπορεί να συσσωρευτούν και να προκαλέσουν ζημιά στο DNA και τις πρωτεϊνες μέσα στα κύτταρα.  Αν και ακόμα δεν είναι καθαρό το πώς η μετάλλαξη στο γονίδιο SOD1 οδηγεί στην καταστροφή των κινητικών νευρώνων, οι ερευνητές θεωρούν ότι μια συσσώρευση των ελευθέρων ρίζα οξυγόνου μπορεί να προκληθεί από την λανθασμένη λειτουργία αυτού του γονιδίου. Επίσης, μελέτες έχουν επικεντρωθεί στον ρόλο του γλουταμικού οξέως (glutamate) στην καταστροφή των κινητικών νευρώνων.  Το λουταμικό οξύ είναι ένας από τους χημικούς μεταφορείς σημάτων ή νευροδιαβιβαστές στον εγκέφαλο.  Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι, σε σχέση με τους υγιείς ανθρώπους, οι ασθενείς με ALS έχουν αυξημένα επίπεδα γλουταμικού οξέως στον ορό του αίματος και στο εγκεφαλονωτιαίο  υγρό.  Εργαστηριακές έρευνες έχουν δείξει ότι οι νευρώνες αρχίζουν να πεθαίνουν όταν εκτίθενται για μεγάλες περιόδους σε αυξημένες ποσότητες γλουταμικού οξέως  (excitotoxicity).  Τώρα, οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν τους μηχανισμούς που οδηγούν στην συσσώρευση αχρείαστου γλουταμικού οξέως  στο εγκεφαλονωτιαίο  και στου νευρικούς ιστούς και πώς αυτή η διαταραχή  μπορεί να συμβάλει στην εξέλιξη της ALS.

Κι από που μπορούμε να προλάβουμε για μεγάλες περιόδους σε αυξημένες ποσότητες γλουταμικού οξέως; 

Κανονικά το γλουταμινικό οξύ είναι ένα αμινοξύ το οποίο παράγεται και από τον ανθρώπινο οργανισμό και βοηθάει στις διάφορες μεταβολικές δραστηριότητές του (κυρίως του συκωτιού και του εντερικού μεταβολισμού). Παίζει σημαντικό ρόλο στη μετάδοση μηνυμάτων μέσω του νευρικού ιστού του εγκεφάλου. Τα επίπεδα ύπαρξής του στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό αυτορυθμίζονται προσεκτικά από τον οργανισμό και δεν εξαρτώνται σε καμία περίπτωση από  την ποσότητα πρόσληψής του μέσω των τροφίμων. Λόγω του ρόλου του στον μεταβολισμό βρίσκεται σε πολύ μεγάλες ποσότητες τόσο στα διάφορα τρόφιμα (στο κρέας, τομάτες, φρούτα, μανιτάρια καθώς και σε άλλους φυτικούς και ζωϊκούς ιστούς) αλλά και στο ανθρώπινο σώμα.  Βρίσκεται ακόμη και στο μητρικό γάλα και η πρόσληψη που γίνεται από τα μωρά μέσω του θηλασμού ανά κιλό βάρους είναι μεγαλύτερη από την ποσότητα που θα λάβει οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ζωής του ανά κιλό βάρους.
Είτε παράγεται από τον οργανισμό είτε προσλαμβάνεται μέσω των τροφίμων που καταναλώνονται μεταβολίζεται κατά τον ίδιο τρόπο από τον οργανισμό παράγοντας γλουταθειόνη και συμμετέχει στο μεταβολισμό των υδατανθράκων και των αμινοξέων.

Αλλά, αυτό βρίσκεται με φυσικό τρόπο σε πολλές τροφές και προσφέρει στη διαμόρφωση της γεύσης. Όμως το 1908, ο Ιάπωνας ερευνητής Κικουνάε Ικέντα (Kikunae Ikeda), από το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο, πατεντάρισε μια μέθοδο μαζικής παραγωγής ενός κρυσταλλικού άλατος του γλουταμινικού οξέος, του όξινου γλουταμινικού νατρίου, την οποία ονόμασε «ουνάμι» (umami). ΑΥΤΌ, λοιπόν, είναι πρόσθετο ενισχυτικό γεύσης και μπαίνει Π-Α-Ν-Τ-Ο-Υ!!! Ο καθηγητής Ικέντα ονόμασε αυτήν τη γεύση «ουνάμι» (umami).

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το όξινο γλουταμινικό νάτριο είναι ταξινομημένο ως πρόσθετο τροφίμων (E621). Υπάρχουν κανονισμοί που καθορίζουν το πώς και πότε μπορεί να προστεθεί στα τρόφιμα, αλλά ποιος τους τηρεί και ποιος τους ελέγχει... και τρέχα και γύρευε.  Το όξινο γλουταμινικό νάτριο προστίθεται σε έτοιμα και επεξεργασμένα πικάντικα τρόφιμα -τα κατεψυγμένα, μείγματα καρυκευμάτων, κονσέρβες, παύσης μορφής σούπες, σάλτσες κλπ ακόμα σε μερικές χώρες χρησιμοποιείται και ως επιτραπέζιο καρύκευμα Το συναντούμε σχεδόν σε όλα τα επεξεργασμένα και συσκευασμένα τρόφιμα του εμπορίου. Πιο αναλυτικά:

• Στα τρόφιμα με γεύση τυριού (chips, γαριδάκια, crackers κτλ.)
• Σε κύβους νοστιμιάς και ζωμούς
• Σε αλλαντικά
• Σε λουκάνικα hot dog
• Σε noodles στιγμής
• Σε έτοιμες/αφυδατωμένες σούπες
• Σε dressing σαλατών
• Σε έτοιμα dip
• Σε έτοιμες σάλτσες
• Σε κονσερβαρισμένα τρόφιμα
• Σε έτοιμα κατεψυγμένα γεύματα
• Σε αλάτι με γεύσεις
• Σε fast food (ιδίως σε προϊόντα κοτόπουλου)
• Στη σάλτσα σόγιας και σε άλλες πρώτες ύλες της κινέζικης κουζίνας

Τι παρενέργειες μπορεί να έχει κανείς από υπερκατανάλωση γλουταμινικού οξέως και όξινου γλουταμινικού νατρίου;

• Ναυτία
• Ζάλη
• Κεφαλαλγία
• Έκτακτες συστολές ή ταχυκαρδία
• Εφίδρωση
• Έντονη δίψα
• Εμβοές
• Υπνηλία και λήθαργο
• Μούδιασμα στα άκρα
• Εξανθήματα
• Διάρροια/Γαστρεντερολογικές διαταραχές

Και η βιομηχανία τροφίμων, απλά.... το λατρεύει!!! Γιατί με αυτό μπορεί να πουλάει τα σκουπίδια της και να είναι νόστιμα!!! Μια -κυριολεκτικά- ΒΌΜΒΑ για το νευρικό σύστημα, εγκεκριμένη από τον ΠΟΥ και την Ε.Ε. που απλά συνιστά στα ψιλά γράμματα... προσοχή στις δόσεις!

Αλλά το καλύτερο σας το άφησα για το τέλος!

«Εγκεφαλική ουσία ενοχοποιείται για τις τάσεις αυτοκτονίας», λένε οι ειδικοί.

Τα στοιχεία είναι επίσημα: τα τελευταία 4 χρόνια οι απόπειρες αυτοκτονίας παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 36%.  Οι λόγοι, κυρίως ψυχολογικοί και  κοινωνικοοικονομικοί. Οι ερευνητές ίσως έχουν, όμως, τώρα, στα χέρια τους, την πρώτη απόδειξη ότι μία χημική ουσία του εγκεφάλου η οποία ονομάζεται γλουταμινικό οξύ συνδέεται με την αυτοκτονική συμπεριφορά.

Όπως αναφέρεται στο περιοδικό «Neuropsychopharmacology», η ερευνήτρια Lena Brundin από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν καθώς και μία διεθνής ομάδα ερευνητών παρουσίασαν τα πρώτα αποδεικτικά στοιχεία ότι το γλουταμινικό οξύ είναι πιο ενεργό στους εγκεφάλους των ανθρώπων οι οποίοι επιχειρούν να αυτοκτονήσουν. Το γλουταμινικό οξύ είναι ένα αμινοξύ το οποίο στέλνει σήματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων και θεωρείται εδώ και καιρό ως ένα από τα ύποπτα χημικά αίτια τα οποία προκαλούν κατάθλιψη.

Οπότε αν δεν το βρούμε από το HAARP, θα το βρούμε από τις τροφές, σωσμός δεν υπάρχει. Ή θα μας πιάσει να κλαίμε και να γελάμε ασταμάτητα, ή κανένα ALS ή τάση αυτοκτονίας.

Και καπάκι σε όλα αυτά, έρχεται το «χάπενιγκ» που λέγεται μπουγέλωμα! Αυτών που τρώνε ακριβή οργανική τροφή, που έχουν 24/7 υψηλού επιπέδου ιατρική φροντίδα, που κοντεύουν να φτάσουν στην αθανασία με άνομες γηριατρικές πρακτικές (αιμοδοσία νέων), που ελέγχουν τις τύχες του 99% των λαών τους οποίους θεωρούν παιδιά κατώτερου θεού αφού δεν ανήκουν στο δικό τους κύκλο. Και τα παπαγαλάκια το προβάλουν και οι ανεγκέφαλοι επαναλαμβάνουν.

Ευτυχώς όμως, είμαστε σε περίοδο "αφύπνισης" και είναι μη αναστρέψιμη, όσο κι αν το προσπαθήσουν. Και σύντομα, ίσως μετά από κάποιο πόνο ακόμα και απώλειες, αυτή η ελίτ θα βρεθεί στους κουβάδες μέσα που τώρα χρησιμοποιούν για το μπουγέλωμα και μετά... ωπ!! στα σκουπίδια της Ανθρώπινης Ιστορίας.... 

 

πηγη

Διαβαστε περισσοτερα »