Antonio VanuzzoΟ Trichet συμφωνεί με την «Προσωρινή Προεπιλεγμένη Επιλεκτική Χρεοκοπία» της Αθήνας (Ελλάδας), σε αντάλλαγμα για τη μεταρρύθμιση του οχήματος εξοικονόμησης EFSF (=European Financial Stability Facility = Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), ύψους 440 δισ. ευρώ.
Με το EFSF, η ΕΚΤ θα αναλάβει την ευθύνη, να διαχειρίζεται την εξαγορά των χρεογράφων μέχρι τη λήξη τους στη δευτερογενή αγορά και να χορηγεί δάνεια σε χώρες που έχουν ανάγκη. Το σχέδιο της Ευρωζώνης επικροτεί το ιταλικό σχέδιο-πρόταση, περιγράφοντάς το ως ένα παράδειγμα. Η «διορροή» της ΕΚΤ εκτόξευσε τις τιμές στα χρηματιστήρια.
Η Ευρώπη εγκαινιάζει το (νέο) «Σχέδιο Μάρσαλ» στην Ελλάδα, και οι (χρηματιστηριακές) αγορές ανασάνουν με ανακούφιση. Σύμφωνα με ορισμένες (πληροφορίες) που διέρρευσαν λίγο πριν από τη σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης των αρχηγών κρατών (και κυβερνήσεων) στις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Jean-Claude Trichet είχε εγκρίνει την «Προσωρινή Προεπιλεγμένη Επιλεκτική Χρεοκοπία» της Ελλάδας – ως το αποτέλεσμα της συμμετοχής της ιδιωτικής αποταμίευσης, στην σύμφωνα με τη γαλλο-γερμανική πρόταση – σε αντάλλαγμα για τις (Ελληνικές) κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις υπέρ του dell’ EFSF, το όχημα εξοικονόμησης (εξεύρεσης, εκταμίευσης) ποσού 440 δισ. ευρώ, και η ΕΚΤ θα αναλάβει το βάρος της διαχείρισης της επαναγοράς των χρεογράφων μέχρι τη λήξη τους στη δευτερογενή αγορά και της αντικατάστασής τους με νέα, μεγαλύτερης διάρκειας (μεταγενέστερης λήξης) (κάτι σαν την αγορά ιδίων μετοχών).
Έτσι ήταν. Σύμφωνα με το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατά τη στιγμή της γραφής δεν περιλαμβάνει το τελικό ποσό του δεύτερου πακέτου ενίσχυσης, το όχημα «Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας» (EFSF), θα αγοράσει από τις Ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως Γαλλικές και Γερμανικές οι οποίες είναι περισσότερο εκτεθειμένες στο χρέος (των Ελληνικών Ομολόγων), με 25 και 39 δισ. ευρώ αντίστοιχα, από τα έτοιμα να λήξουν χρεόγραφα (ομόλογα) μιας αποτυχημένης (=χρεοκοπημένης) χώρας – τα οποία έχουν αγοραία αξία κατά 40% χαμηλότερη από την ονομαστική αξία των αξιών αυτών των «χαρτιών» στα Γερμανικά και στα Γαλλικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (=τράπεζες), με ανταλλαγή τους, με μακροπρόθεσμα χρεόγραφα, εγγυημένα από το πρόγραμμα του «EFSF», και να κριθούν ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΑ από τους οργανισμούς αξιολόγησης!!!! Όχι μόνο αυτό: η ωριμότητα των (υπό λήξη) δανείων που χορηγούνται στην Ελλάδα δια του EFSF (Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), με επιτόκιο χαμηλότερο κατά 3,5%, από το επιτόκιο του πρώτου δανείου της κοινής δήλωσης ΕΕ / ΔΝΤ / ΕΚΤ (Τρόϊκα), θα επεκταθεί (=παραταθεί) από 7,5 έως το πολύ 15 χρόνια. Τέλος, ο μηχανισμός του EFSF μπορεί να ανακεφαλαιοποιεί επίσης (δάνεια ή ομόλογα που λήγουν = αναδανεισμός) των εγχώριων τραπεζών των χωρών της ευρωζώνης μέσω νέων δανείων, ακόμη και για τα κράτη που δεν έχουν υπογράψει ένα πρόγραμμα διάσωσης.
Σύμφωνα με το σχέδιο, το οποίο χαιρετίζει την Ιταλική πρόταση, θα εφαρμοστεί ως παράδειγμα, στις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης στη ζώνη του ευρώ, που θα γίνουν μέχρι το 2013 για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 3%, σύμφωνα με τις παραμέτρους που θέτει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, με τον ιδιωτικό τομέα να συμμετέχει στη διάσωση σε εθελοντική βάση, μέσα από τρεις διαφορετικές επιλογές: αγορά ιδίων μετοχών, αναδανεισμό και swap (=ανταλλαγή). Δηλαδή, τα αγορασμένα Ελληνικά ομόλογα που λήγουν άμεσα, διατηρούνται στα τραπεζικά χαρτοφυλάκια μέσω μιας ανανέωσης μακράς διάρκειας, ή ανταλλαγής των ομολογιών τους στοχευμένα (=εγγυημένα) από το EFSF.
Εάν οι Ευρωπαϊκές τράπεζες (ενταχθούν), μέσω των νέων εξουσιών του EFSF, δεν θα πρέπει να αποσβένουν (τα ομόλογα) που φέρουν στο τραπεζικό χαρτοφυλάκιό τους, καθώς θα αποκτήσουν τα (νέα) ομόλογα σε αντάλλαγμα για τα Ελληνικά ομόλογα, που θα έχουν αξία αγοράς, ίση με την ονομαστική αξία, γιατί το γύρισμα (ρύθμιση) του Ελληνικού χρέους, θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες μόνο για την ΕΚΤ. Σύμφωνα με τις συνθήκες της ΕΕ, η Σχολή της Φρανκφούρτης δεν μπορεί να δεχθεί ως εγγυήσεις, τα δάνεια που χορηγούνται στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας, (έναντι) των τίτλων χρέους των κρατών που «επίσημα απέτυχαν» (χρεοκόπησαν), και που (μια τέτοια διαδικασία) κρίνεται ως τέτοια (χρεοκοπημένη) από τους οργανισμούς αξιολόγησης. Και ακριβώς (εδώ είναι που) οι εταιρείες αξιολόγησης έχουν δηλώσει, ότι η συμμετοχή των ιδιωτών θα πρέπει να θεωρηθεί ως αποτυχία (=χρεοκοπία).
Ο Mario Draghi, ο οποίος θα αντικαταστήσει τον Jean-Claude Trichet στα τέλη Νοεμβρίου 2011, θα διαπιστώσει ότι έχει να αντιμετωπίσει (το πρόβλημα) της αύξησης του κεφαλαίου του ιδρύματος (ΕΚΤ) στη Φρανκφούρτη. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της επενδυτικής τράπεζας JP Morgan, στο τέλος του Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους η έκθεση της Φρανκφούρτης (ΕΚΤ) για το Ελληνικό χρέος, το ανέβαζε στα 194 δισ. ευρώ σε δάνεια, σε σύγκριση με τα 131 δισ. ευρώ, ή το 68% της ονομαστικής (αξίας τους). Με μια μείωση μεγαλύτερη από 32% της αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους, δηλαδή αν αυτό επέφερε απώλειες μέχρι το 50% (της συμμετοχής) της ΕΚΤ, θα ισοδυναμούσε με 35 δισ. ευρώ, σύμφωνα με φήμες, αλλά σήμερα ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να ανέλθει στα 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα δάνεια απ’ τη Φρανκφούρτη, αποτελούν επίσης τη μόνη πηγή χρηματοδότησης για τις Ελληνικές εθνικές τράπεζες. Τον περασμένο Μάιο, για πρώτη φορά σε πέντε μήνες, ο όγκος των δανείων αυτών ανήλθαν σε σχεδόν € 100 δισεκατομμύρια (97,5) σε σύγκριση με 86,8 τον Απρίλιο του 2011.
Είναι αλήθεια ότι στους ώμους των θεματοφυλάκων της ΕΚΤ, όπως του Jürgen Stark (μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής Eurotower) δεν επιβαρύνονται πολύ από το βάρος της εφαρμογής των πράξεων νομισματικής πολιτικής, (αλλά) εκτός (αυτού) από τα ποσοστά (επιβάρυνσης) και του (ιδιωτικού) τραπεζικού συστήματος, την επιβάρυνση (του οποίου) κανένας στη Φρανκφούρτη δεν θα ήθελε να δεχτεί. Από την άλλη πλευρά του νομίσματος, ωστόσο, η τράπεζα (ΕΚΤ) θα πρέπει να αναδιαρθρώσει το Ευρωπαϊκό κοινοτικό σύστημα των εγγυήσεων για την προστασία του ρόλου της ως «δανειστής έσχατης ανάγκης». Ένα σημείο χωρίς εύκολη λύση.
Οι ευρωπαϊκές μετοχές, λόγω της αναμενόμενης πυρετώδους σημερινής (χθεσινής) συνεδρίασης, στις συνεδριάσεις (των χρηματιστηρίων) ήταν εξαιρετικά ασταθείς. Για άλλη μια φορά, το Top Stories, η κύρια λίστα των χρηματιστήριο του Μιλάνου, ήταν το καλύτερο στην Ευρώπη (0,79% FTSE 100, DAX 0,95%, CAC 1,66%), κλείνοντας στις περισσότερες (περιπτώσεις), στο + 3,76% μετά την (αρχική εμφάνιση) απωλειών, της τάξης του – 1,71% στα μέσα των συνεδριάσεων, όταν ο Πρόεδρος του Eurogroup, Jean-Claude Juncker, είχε τονίσει, ότι η «επιλεκτική χρεοκοπία» της Ελλάδας ήταν μια δυνατότητα. Η ισχυρή (χρηματιστηριακή) αγορά για τον τραπεζικό τομέα, η οποία κατέχει περίπου το 30% του ιταλικού χρέους, σκαρφάλωσε προς τα πάνω σε όλες τις λίστες (μετοχών χρηματιστηρίων). Από τα καλύτερα παιχνίδια της )χρηματιστηριακής) συνόδου, αξιοσημείωτο (ήταν), το ότι για τη (τράπεζα) Intesa Sanpaolo ανεστάλλει (η διαπραγμάτευση της μετοχής της) λόγω της υπερβολικής ανόδου της, σε περισσότερο από το + 10,2% για να κλείσει στο +9,54% και, συνέχισαν, η UniCredit (+9,95%), η Ubi (+9,97%), η Banco Popolare (+8,87%), και η Banca Mps (+7,72%). Από την άποψη των κρατικών ομολόγων, η απόδοση ανεβαίνει στο +6% για τα δεκαετή Ισπανικά, τα BTP με λήξη το 2021 μειώθηκαν ελαφρά στο 5,6 τοις εκατό. Τα CDΟs, τα παράγωγα που λειτουργούν ως ασφάλιση κατά του κινδύνου της χρεοκοπίας ενός χρηματοδοτούμενου κρατικού φορέα επίσης συρρικνώθηκαν, της Ιταλία, στις 250 μονάδες βάσης, στις 306 μονάδες βάσης για την Ισπανία και για την Ελλάδα στις 2.000, σε σύγκριση με τις 2500 χθεσινές μονάδες βάσης. Αυτό σημαίνει ότι, στην τελευταία περίπτωση (της Ελλάδας), για να ασφαλίσουν Ελληνικά (τζατζίκι) ομόλογα ονομαστικής αξίας 10 εκατ. ευρώ, απαιτούνται ασφάλιστρα 2 εκατ. ευρώ ετησίως.
Η διαδικασία για την έγκριση του νέου καταστατικού του ταμείου εξοικονόμησης (EFSF) γίνεται με τη παροχή (πρόσθετης) έγκρισης της σημερινής απόφασης από το Συμβούλιο Ecofin των υπουργών οικονομικών, που θα συναντηθούν τις προσεχείς ημέρες, αν και, σύμφωνα με ευρωπαϊκές πηγές, φαίνεται ότι τα δευτερόλεπτα που πέρασαν μετά τη παρέμβαση διάσωσης της Ελληνικής οικονομίας του Μαΐου 2010, από τις φήμες έχουν ρευστοποιηθεί σε δισεκατομμύρια, ενώ για τα 110 δις δεν θα αποφασίσουν (ουσιαστικά) πριν από τις θερινές διακοπές. Μια μικρή δόση του αδιεξόδου, των Βρυξελλών, που φαίνεται ότι κάποιοι αντιστέκονται σε κάθε (αργή) διαμεσολάβηση (ρύθμιση).
Αναρτήθηκε από Σίβυλλα – Sibilla
Αναρτήθηκε από ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ – ΤΟ ΛΙΜΕΡΙ
Μετάφραση: Μπαρμπανίκος Αρβανίτης
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ «ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΡΣΑΛ» και ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΓΛΑΣΤΡΕΣ
Για λόγους επεκτατικούς της Αμερικής, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, τουλάχιστον τα πρώτα 10 χρόνια, το «Σχέδιο Μάρσαλ» προέβλεπε τη χορήγηση ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ προς την Ελλάδα, αποκλειστικά για την αντιμετώπιση του λεγόμενου «κομμουνιστικού κινδύνου», δηλαδή για την παραμονή της Ελλάδας υπό Αμερικάνικη «επιρροή». Το αντίτιμο όμως υπήρχε και ήταν, η μακροχρόνια παραχώρηση μεγάλων στρατιωτικών βάσεων στους Αμερικάνους. Κάνω τη σημείωση αυτή, για να γίνουν κατανοητά τα δύο τελείως ξεχωριστά οικονομικά συμβάντα και η επιστημονική οικονομολογική μου θέση είναι, ότι αυτά που γίνονται στις Βρυξέλλες τα τελευταία χρόνια, είναι πράγματι χρηματιστηριακά παιχνίδια κάποιων κερδοσκόπων, ενώ το «Σχέδιο Μάρσαλ» ήταν κάτι τελείως άσχετο με τα σημερινά. Το ότι και τα δύο κατέληγαν σε «κατοχή», δεν τα εξισώνει σε ίδια έννοια.
Πάντως τέτοια κείμενα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα (πολύτιμα θα έλεγα), γιατί μας βοηθούν να ξεφεύγουμε από αεριτζήδες γυρολόγους – οικονομολόγους της κακιάς ώρας, κατασκευασμένες και κατευθυνόμενες γλάστρες τηλεοπτικών παράθυρων. Όταν μας έμπαζαν βίαια και με δυσμενείς όρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ, ο Μπαρμπανίκος και αρκετοί άλλοι, ξέραμε και αιτιολογούσαμε το ΟΧΙ μας. Τώρα περίσκεπτοι και καραγκιόζηδες και χαζάκηδες, είναι εκείνοι που μετά από τέτοια λαίλαπα, μιλούν για επαναφορά της δραχμής, για να την …υποτιμούν «ελεύθερα», υποτιμώντας και τη νοημοσύνη μας. ΟΧΙ μόνο μη δίνεται βήμα και υπόσταση σε τέτοια καθίκια, αλλά στη κυριολεξία τσακίστε τους, είναι επικίνδυνοι.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου