Γι' αυτό τον λόγο δεν είμαστε ικανοποιημένοι με την λήψη της απόφασης στις Βρυξέλλες και την ακολοθούμενη πολιτική ΌΛΩΝ των κομμάτων. Γιατί υπάρχουν έγγραφα που αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα όχι μόνο δε χρωστάει όσα λένε αλλά τις χρωστάνε κι απο πάνω.. Για να καταλάβετε μας χρωστούν 575 δισ. ευρώ και μας αναγκάζουν να πάρουμε δάνεια!...
Εθνική απαίτηση επιτακτικού χαρακτήρα αποτελεί η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα τουλάχιστον 575 δις ευρώ, αλλά, με διάφορα προσχήματα, ποτέ δεν συναίνεσε στην αποπληρωμή των αποζημιώσεων.
Ήταν 26 Φεβρουαρίου του 2010, όταν από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός της χώρας, Γιώργος Παπανδρέου, υποστήριζε ότι η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί από το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση με αφορμή το πρωτοσέλιδο του γερμανικού Focus, με τη γνωστή χειρονομία της Αφροδίτης, καθώς στην Ελλάδα είχε ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων. Μάλιστα, ο κ. Παπανδρέου ανέφερε ότι και κατά το παρελθόν ως υπουργός Εξωτερικών «είχα θέσει το θέμα των αποζημιώσεων στο Γερμανό ομόλογό μου Γιόσκα Φίσερ, αλλά το θέμα δεν προχώρησε». Παρότι, όμως, ο πρωθυπουργός γνώριζε επακριβώς τις απαιτήσεις της χώρας έναντι της Γερμανίας, τρεις μήνες μετά, το Μάιο του 2010 έβαζε την υπογραφή του μαζί με τον κ. Παπακωνσταντίνου στο Μνημόνιο, όπου, όπως αναφέρεται στο κεφάλαιο, άρθρο 7 της δανειακής σύμβασης, που αφορά στην αποπληρωμή: «Όλες οι πληρωμές που θα πραγματοποιηθούν από το δανειολήπτη καταβάλλονται στο ακέραιο, χωρίς μείωση, λόγω συμψηφισμού ή ύπαρξη ανταπαίτησης».
Η ιστορία του αναγκαστικού κατοχικού δανείου της κατοχής μαρτυρεί τα αδιαμφισβήτητα δίκαια της ελληνικής πλευράς.
Κατά τα χρόνια της κατοχής της Ελλάδας από τους Ναζί, οι ανάγκες για χρηματικά κεφάλαια και για τη συντήρηση του στρατού των Ναζί, τους οδήγησαν στη λήψη αναγκαστικού δανείου από την Ελλάδα και συγκεκριμένα τη Τράπεζα της Ελλάδος.
Χρησιμοποίησαν, επίσης, μεταξύ άλλων και μια πιο εξευγενισμένη μέθοδο, τη μέθοδο του πληθωρισμού. Τύπωναν, δηλαδή, στην Τράπεζα της Ελλάδος όσα χαρτονομίσματα ήθελαν, δίχως αντιδράσεις και με τα χρήματα αυτά «αγόραζαν» ό,τι ήθελαν. Αυτή η μορφή ληστείας είχε ως θύματα ορισμένες κοινωνικές τάξεις και ειδικότερα όλους εκείνους που είχαν εισοδήματα σε δραχμές, δηλαδή σε χρεόγραφα, σε καταθέσεις, σε μετρητά κ.λπ.
Με τον πληθωρισμό που προκλήθηκε εξανεμίστηκε η αξία της δραχμής και καταληστεύθηκε ο πλούτος της Ελλάδας.
Όπως ομολόγησε και ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας του Γ' Ράιχ, Φουνκ, σε άρθρο του, η Ελλάδα «δοκίμασε τα δεινά του πολέμου και υπέστη τις συνέπειές του όπως ίσως καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης»….
Ολόκληρα τα άρθρα των Παντελή Ζήλου, για τη σύγχρονη πολιτική διαχείριση του ζητήματος και του Σπύρου Ρεπούση για το ιστορικό της σύναψης του κατοχικού δανείου, στα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ», στο τεύχος 106, που κυκλοφορεί εκτάκτως την Τετάρτη, 26 Οκτωβρίου 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου