Εφιαλτικά
είναι όσα ακούστηκαν… δημοσίως (διότι υπό φυσιολογικές συνθήκες τέτοια
αποκάλυψη θα έχρηζε… συγκάλυψης, για να μη γελάει ο κόσμος… εκτός κι αν
στην απώλεια του φακέλου πρέπει να βάλουμε εισαγωγικά…) κατά την κοινή
συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Εξωτερικών Υποθέσεων της
Βουλής, με αντικείμενο το ζήτημα των αποζημιώσεων που οφείλει η Γερμανία
στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και των θηριωδιών
που διεπράχθησαν από τους Ναζί στη χώρα μας…
Ο
σχετικός φάκελος που υπήρχε πριν από δεκαετίες στο Γενικό Λογιστήριο
του Κράτους αναζητείται, η δε Τράπεζα της Ελλάδος παραπέμπει για το
κατοχικό δάνειο στο υπουργείο Οικονομικών κι αυτό με τη σειρά του στην
Τράπεζα της Ελλάδος.
Στην
ίδια συνεδρίαση, ο υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, δήλωσε πως
αναζητεί το αρχείο που υπήρχε πριν από δεκαετίες στην Διεύθυνση 25 του
Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους! Οι υπηρεσίες του υπουργείου τον
ενημέρωσαν ότι επί μία ολόκληρη εικοσαετία, ουδείς ασχολήθηκε με το
ζήτημα αυτό!
Στις
τοποθετήσεις των βουλευτών, καταδικάστηκε η αμέλεια δεκαετιών του
ελληνικού Δημοσίου, κάτι που ασφαλώς ακούγεται εξαιρετικά υποκριτικό,
ιδίως όταν όσοι καταδικάζουν ήταν μέλη αυτού του Κοινοβουλίου για
πολλά-πολλά χρόνια… Ωστόσο, ομόφωνη ήταν η υιοθέτηση της πρότασης του
Παναγιώτη Κουρουμπλή και άλλων 37 βουλευτών, να συσταθεί ειδική
κοινοβουλευτική Επιτροπή για την τεκμηρίωση και προώθηση των ελληνικών
αξιώσεων, να ζητηθεί από τη γερμανική Βουλή και το Ευρωκοινοβούλιο, η
άδεια να εκθέσει δημόσια ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων τα
επιχειρήματα της χώρας και να υπάρξει ειδική ημερίδα της Βουλής, με τη
συμμετοχή των απανταχού ελληνικής καταγωγής βουλευτών, με θέμα «την
κοινή στρατηγική παγκόσμιας προβολής αυτού του κρίσιμου εθνικού
ζητήματος».
Κάτι είναι κι αυτό…
Κάτι είναι κι αυτό…
Στα
υπόλοιπα, ωραίες ήταν οι τοποθετήσεις όλων, μόνο που η δέσμευση για την
έγερση των διεκδικήσεων όταν αυτό κριθεί σκόπιμο, πολύ μας θυμίζει βρε
παιδί μου τη θέση της Ελλάδας για το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών
υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια… ιδίως η κριτική που ασκείται εγχωρίως, με
το επιχείρημα ότι δικαίωμα που δεν ασκείται… «ξεθωριάζει»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου