Ποιο ήταν τελικά το πείραμα; Αυτά που δεν μας λένε για το μνημόνιο, το PSI και τις δανειακές συμβάσεις!!!

Ολη η αλήθεια για το πως φόρτωσαν στο λαό τις ζημιές των Τραπεζιτών αποκομίζοντας τεράστια κέρδη
Λάζαρος Ελευθεριάδης 
Τί είναι τα “μνημόνια”, και τί σχέση έχουν με τις δανειακές συμβάσεις ;;;
Ποιός υπέγραψε τα “μνημόνια” και ποιός τις δανειακές συμβάσεις της χώρας ;;;
Το Ελληνικό κοινοβούλιο ενέκρινε (ψήφισε) κάποια δανειακή σύμβαση ή μόνο τα “μνημόνια” ;;;
Η χώρα μας υπέγραψε, δανειακές συμβάσεις, επί ΓΑΠ τον Μάιο του 2010, και την άλλη, τον Οκτώμβριο του 2011. 
Η Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της Ελλάδας το 2010 είναι διεθνής σύμβαση η οποία συνήφθη στις 8 Μαΐου 2010 μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των υπολοίπων (15) κρατών της Ευρωζώνης, προκειμένου να χορηγηθεί οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα με μορφή δανείου, ύψους 80.000.000.000 ευρώ.
Στις 3 Μαΐου 2010 η Ελλάδα με πρωθυπουργό τον ΓΑΠ, αιτήθηκε 80 δις €, από τις υπόλοιπες (15) χώρες του Ευρώ, και 30 δις € από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), σύνολον 110 δις €.
Την αίτηση συνόδευαν τα τρία (3) συνημμένα “μνημόνια”, ή αλλιώς τα “εφαρμοστικά μέτρα” :
1. ”Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής” (ΜΟΧΠ),
2. ”Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης” (ΤΜΣ) και
3. ”Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής” (ΣΠΟΠ).
Υπογράφοντες για την ελληνική πλευρά είναι ο Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος Γεώργιος Προβόπουλος. Στις 8 Μαΐου 2010 εγκρίθηκε ”Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης” (“Loan Facility Agreement”) με τις χώρες του Ευρώ και “Διακανονισμός Χρηματοδότησης Αμέσου Ετοιμότητας” (“Stand-by Agreement”) με το ΔΝΤ.
Το σύνολο αυτών των συμφωνιών ονομάζεται συχνά για συντομία “Μνημόνιο”.
Στη συνέχεια σχηματίστηκε ομάδα εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), γνωστή και ως “Τρόικα”, η οποία ανά τρίμηνο αξιολογεί την πρόοδο του προγράμματος εφαρμογής των όρων του “Μνημονίου” (ΜΟΧΠ και ΣΠΟΠ) και αποφασίζει για την εκταμίευση της αντίστοιχης δόσης του δανείου.
Με τη δανειακή σύμβαση αυτή δεσμεύεται η Δημόσια ακίνητη περιουσία της Ελλάδας, δεδομένου ότι στο άρθρο 14 παράγραφος 5, αυτή, παραιτείται «αμετάκλητα και άνευ όρων» από κάθε ασυλία που της παρέχει η εθνική της κυριαρχία.
Βάσει του νόμου Ν. 3845/2010, που δημοσιεύτηκε λίγες μέρες μετά την υπογραφή του μνημονίου II που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων, ο υπουργός των οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, έλαβε εξουσιοδότηση(!) να υπογράφει για την Ελλάδα χωρίς κύρωση των συμβάσεων από την Ελληνική Βουλή.
Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να ζητήσει δανειακή βοήθεια από άλλη δύναμη εκτός των δανειστών της, σύμφωνα με το άρθρο 4 που προβλέπει την ολοκληρωτική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας της.
Η δανειακή σύμβαση επιβάλλει ως εφαρμοστέο δίκαιο το αγγλικό δίκαιο.
Την πρώτη δανειακή σύμβαση του Μαίου του 2010 λοιπόν την υπέγραψαν για την ελληνική πλευρά, ο Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος Γεώργιος Προβόπουλος, και δέν έχει κυρωθεί (ψηφιστεί) απο την Ελληνική βουλή.
Με το “Μνημόνιο I και II” ο χρηματοπιστωτικός τομέας εξασφαλίζει τα λεφτά του και οι πολυεθνικές φτηνό εργατικό δυναμικό, μειωμένο μη μισθολογικό κόστος και φορολογία, ευκαιρίες αξιοποίησης κεφαλαίων.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως χώρα παραγωγής προϊόντων και υπεραξίας κάτω από βάρβαρες συνθήκες.
Την επίτευξη συμφωνίας με την ελληνική κυβέρνηση, σχετικά με τις εμπράγματες εγγυήσεις που ζητούσε προκειμένου να συνεχίσει τη δανειοδότηση της Ελλάδας, ανακοίνωσε η Φινλανδία. Ωστόσο, λίγες ώρες αργότερα το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών εξέδωσε ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία «το χρηματοδοτικό αυτό σχήμα δεν έχει κανέναν εμπράγματο χαρακτήρα».
“Συμφωνία υπέγραψαν Ελλάδα και Φινλανδία για τις εγγυήσεις που ζητούσε η τελευταία προκειμένου να συνεισφέρει στο δεύτερο πακέτο βοήθειας των 130 δισ. ευρώ για την Ελλάδα, μετέδωσε την Δευτέρα το κρατικό φινλανδικό μέσο YLE” μετέδωσε το πρακτορείο Reuters.
Σύμφωνα με το Reuters, οι ελληνικές τράπεζες κατέβαλαν 300 εκατ. ευρώ στην Φινλανδία ως εγγύηση για την συνεισφορά της χώρας (της Φιλανδίας)στο ελληνικό πακέτο διάσωσης.
Επισημαίνω το ότι οι Ελληνικές Τράπεζες κατέβαλλαν την εγγύηση. Γιατί άραγε ;;;
Η Φινλανδή υπουργός Οικονομικών Γιούτα Ουρπιλάινεν φέρεται να δήλωσε ότι καταβλήθηκαν τα χρήματα που αποτελούν μέρος της συμφωνίας που επιτεύχθηκε με τις ελληνικές τράπεζες για παροχή εγγυήσεων συνολικού ύψους 880 εκατ. ευρώ.
Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας είναι απόρρητες, αν και η φινλανδική κυβέρνηση έχει πει ότι ίσως να δημοσιεύσει κάποια μέρη.
Πηγή δήλωσε νωρίτερα στο Reuters ότι η καταβολή των εγγυήσεων έγινε μέσω της Εθνικής, της Alpha, της Eurobank και της Πειραιώς.
Ο κ. Βενιζέλος όσο και ο κ. Σαχινίδης, δήλωναν εξοργισμένοι όταν τους κατηγορούσαν ότι δόθηκαν εγγυήσεις στη Φινλανδία. Ακόμη και μέσα στη Βουλή διαβεβαίωναν ότι δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο κι ότι είναι “συκοφάντες”, όσοι τα λένε αυτά. Ελεγε ο κ. Φ. Σαχινίδης απαντώντας σε ερώτηση βουλευτή:
«Δεν υπάρχει καμία σύμβαση του ελληνικού δημοσίου με τη Φιλανδία. Ψεύτης δεν είμαι εγώ. Συκοφάντης είστε εσείς. Και με τις ασχήμιες σας δεν τιμάτε, αλλά υποβαθμίζετε το κοινοβούλιο».
Να θυμίσω επίσης ότι πριν από μερικούς μήνες, υπήρχαν συνεχή δημοσιεύματα στον φινλανδικό τύπο που έλεγαν ότι το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών είναι αυτό που ζητά να μείνει απόρρητη η συμφωνία Ελλάδας – Φινλανδίας για τις εγγυήσεις, εν όψει εκλογών στην Ελλάδα.
Αποτελεί κόλαφο για το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, και δείχνει τη μυστική διπλωματία αλλά και την ανικανότητα της προηγούμενης κυβέρνησης του Λ. Παπαδήμου να διαπραγματευτεί.
Η δεύτερη δανειακή σύμβαση της 26/27-10-2011, η οποία εμπεριείχε και το “κούρεμα” (haircut) των 105 δις Ευρώ τής ονομαστικής αξίας των Ελληνικών ομολόγων, (αναφέρω την ονομαστική αξία των ομολόγων, διότι στην “αγορά”, είτε πρωτογενή, είτε δευτερογενή, η πραγματική αξία αυτών τών ομολόγων, ήταν στο 80% της ονομαστικής αξίας τους, επομένως ήταν ήδη “κουρεμένα” εν τοίς πράγμασι, και η απόφαση της ΕΕ να τα “κουρέψει” 50%, ουσιαστικά τα αναβάθμισε κατά την διαφορά του 30% της ονομαστικής τους αξίας).
Αυτός ήταν και ένας απο τούς λόγους για τον οποίον οι Τραπεζίτες “έτρεξαν” άπαντες να συμμετέχουν στην “ανταλλαγή” τους, διότι αυτόματα κέρδιζαν 30% της ονομαστκής τους αξίας, σε σχέση με τίς τιμές οι οποίες κυκλοφορούσαν στην “αγορά”.
Εξ ού και η μεγάλη επιτυχία του PSI+, την οποίαν ο κ. Βενιζέλος την διαφήμιζε ώς μεγάλη του επιτυχία, βέβαια δεν έλεγε όλη την αλήθεια, ο χαμένος ήταν και είναι ο Ελληνικός λαός ο οποίος θα πληρώσει ουσιαστικά, αυτήν την διαφορά του 30% είς όφελος των Τραπεζιτών-πιστωτών μας.
Μόνον απο την πράξη της “ανταλλαγής”, από το περιβόητο PSI+, κέρδισαν περίπου 30% της ονομαστικής αξίας των Ελληνικών ομολόγων, διότι ήρθε το Ελληνικό δημόσιο, δια μέσω της δανειακής σύμβασης του Οκτωμβρίου 2011 με το PSI+, και αγόραζε τα ομόλογά του, με το 50% της ονομαστικής τους αξίας, ενώ εάν τα πουλούσαν οι Πιστωτές μας Τραπεζίτες στην δευτερογενή αγορά (εκεί όπου είναι ο φυσικός τους χώρος αγοραπωλησίας), θα τα πουλούσαν στο 20% της ονομαστικής τους αξίας, (διότι ο αξιολογικός τους βαθμός ήταν “σκουπίδια” απο τίς διεθνείς εταιρείες αξιολόγησης), επομένως θα έχαναν αυτόματα περίπου το 80% της ονομαστικής τους αξίας. Με το PSI+ οι Τραπεζίτες ωφελούνται κατά την διαφορά της αγοράς απο το Ελληνικό δημόσιο δηλ 50% και του 20%, δηλ 50%-20%=30% ωφέλεια, απ`ότι εάν τα πουλούσαν στην πραγματική αξία τους στην “δευτερογενή αγορά” χάνοντας 80% της ονομαστικής τους αξίας.
Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς για τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, τον καθηγητή-εκπρόσωπο των Τραπεζιτών στην Ελλάδα, και νύν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Ελληνες αγρυπνήτε !!!