Ἡ οἰκονομικὴ κρίση καὶ ὁ οἰκονομικὸς πόλεμος προτιμάει (τυχαία;) τὶς βαθιὰ θρησκευόμενες χῶρες

Για την οικονομική κρίση στην ΕΕ υπάρχουν άπειρες αναλύσεις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, κ.λπ., και κάθε μέρα γράφονται και δημοσιεύονται και άλλες, ώστε είναι αδύνατο κάποιος να τις παρακολουθή όλες, ενώ είναι βέβαιο ότι οι απλοί Ευρωπαίοι πολίτες βρίσκονται σε σύγχυση και δεν μπορούν να ελέγξουν ποιές από αυτές τις αναλύσεις είναι αντικειμενικές και ποιές όχι, ποιοί αναλυτές λένε αλήθεια και ποιοί εξυπηρετούν διάφορα συμφέροντα, σκοπιμότητες και ιδεολογίες.
Προς το παρόν η χώρα μας είναι αυτή που δέχεται τα σκληρότερα και πιο άγρια χτυπήματα από την κρίση, και ακολουθούν (με τυχαία σειρά) η  Ιρλανδία, η Πορτογαλία, και εν μέρει η Ιταλία, ενώ ο όμιλος των «κριματισμένων» ετοιμάζεται να δεχτή επίσης την Κύπρο, την Ισπανία, και ίσως την Γαλλία, και άλλες ενδεχομένως ευρωπαϊκές χώρες. Αν προσέξη κανείς τις χώρες που ήδη υφίστανται τα χτυπήματα της οικονομικής κρίσης, αλλά και όσες είναι άμεσα υποψήφια θύματά της, διαπιστώνει ότι έχουν όλες έναν κοινό παράγοντα, την θρησκευτικότητα! Πρόκειται για χώρες που οι πολίτες τους παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά έντονης θρησκευτικότητας και ανήκουν κατά πλειονοφηφία σε κάποιο συγκεκριμένο χριστιανικό δόγμα. Ας δούμε όμως τα θρησκευτικά στοιχεία για κάθε χώρα που βρίσκεται υπό οικονομική κρίση ή είναι υποψήφια, προτού βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Ελλάδα. Η Έκθεση για τις Διεθνείς Θρησκευτικές Ελευθερίες, που συντάσσει κάθε έτος το Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, αναφέρει για την Ελλάδα (2007)· «Περίπου το 97% των πολιτών αυτοπροσδιορίζονται ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ανήκουν στην (αυτοκέφαλη)  Ορθόδοξη  Εκκλησία της  Ελλάδος». (According to the U.S. State Department, an estimated 97% of Greek citizens identify themselves as Orthodox Christians, belonging to the Greek Orthodox Church.)

Κύπρος. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 η συντριπτική πλειονοψηφία του πληθυσμού της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ποσοστό 95% είναι Χριστιανοί Oρθόδοξοι και ανήκουν στην αυτοκέφαλη Oρθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου. (According to the 2001 census, 94.8% of the population are Christian Orthodox...)

Ιρλανδία. Στην Ιρλανδική Δημοκρατία υπερισχύει ο Ρωμαιοκαθολικισμός με ποσοστό 92%.  Σε απογραφή του 2006 το ποσοστό αυτό εμφανίζεται στο 87% (in2006, 86.8% of the population identified themselves as Roman Catholic), όμως πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι υπάρχει και ένα ποσοστό γύρω στο 6% ανθρώπων που προέρχονται από ρωμαιοκαθολικές οικογένειες και δηλώνουν άθεοι ή χωρίς θρησκεία, αλλά αν χρειαστεί να συμμετάσχουν σε θρησκευτικές τελετές, τότε θα προτιμούν τον ρωμαιοκαθολικισμό.  Επομένως το 92% δεν απέχει από την πραγματικότητα.

Ισπανία.  Οι Ισπανοί είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους χριστιανοί Ρωμαιοκαθολικοί σε ποσοστό τουλάχιστον 71%  (according to an April 2012 study bythe Spanish Center of Sociological Research about 71% of Spaniards self-identify asCatholics), αλλά στην πραγματικότητα, αν προσθέσουμε και τους αδιάφορους θρησκευτικά που έχουν ρωμαιοκαθολικές ρίζες, κουλτούρες και προτιμήσεις, το ποσοστό προσεγγίζει ίσως το 90%.  Πάντως ανεξαρτήτως ποσοστών, έχει σημασία ότι η επίδραση της Ρωμαιοκαθολικής θρησκείας στην Ισπανία είναι πολύ μεγάλη, μεγαλύτερη από την επίδραση που έχει στην  Ιταλία.   Ο Ρωμαιοκαθολικισμός στην  Ισπανία σχεδόν κυβερνάει, έχει περίπου την εξουσία του καρδινάλιου Ρισελιέ στην Γαλλία των Τριών Σωματοφυλάκων, αλλά λίγο πιο αφανώς!

Πορτογαλία.  Σύμφωνα με την CIA τουλάχιστον το 85% των Προτογάλων είναι  Ρωμαιοκαθολικοί. (According to the CIA World Fact Book, 84.5% of the Portuguese population are Roman Catholic.)

Ιταλία.  Ο Ρωμαιοκαθολικισμός είναι η θρησκεία της συντριπτικής πλειονοψηφίας των κατοίκων της Ιταλίας, αφού τουλάχιστον το 88% των κατοίκων αυτοπροσδιορίζονται ως ρωμαιοκαθολικοί. (The proportion of Italians that identify themselves as Roman Catholic is 87.8%.) Προσωπικά νομίζω ότι το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο, ίσως και 98%. Άλλωστε στην Ιταλία βρίσκεται και το ανεξάρτητο κρατίδιο του Βατικανού, που είναι το παγκόσμιο διοικητικό κέντρο του Ρωμαιοκαθολικισμού.

Γαλλία.  Οι Γάλλοι ανήκουν στον Ρωμαιοκαθολικισμὸ σε ποσοστό πάνω από 80%, επειδή όμως τα τελευταία 50 χρόνια όλο και περισσότεροι Ρωμαιοκαθολικοί δηλώνουν «άθεοι» ή «αδιάφοροι προς την θρησκεία», το ποσοστό των δεδηλωμένων Ρωμαιοκαθολικών το 2009 φαινόταν μόλις 64%. (A survey by the Catholic newspaper La Croix found that whilst in 1965, 81% of the French declared themselves to be Catholics, in 2009 this proportion was 64%.)

Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι μέχρι τώρα η οικονομική κρίση δεν έχει αγγίξει αισθητά καμμία προτεσταντική χώρα (Γερμανία, Φιλλανδία, Δανία κ.λπ.) ούτε το αγγλικανικό Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά χτυπάει αποκλειστικά Ρωμαιοκαθολικές και Ορθόδοξες χώρες.   Απὸ τις Ρωμαιοκαθολικές χώρες η κρίση προτιμά εκείνες που έχουν πληθυσμό με έντονη θρησκευτικότητα,  είναι δηλαδή κατά πλειονοψηφία πιστοί Ρωμαιοκαθολικοί.  Ενώ Ρωμαιοκαθολικές χώρες που έχουν υψηλά ποσοστά αθέων και αδιάφορων θρησκευτικά κατοίκων και που οι πιστοί Ρωμαιοκαθολικοί συνεχώς λιγοστεύουν δείχνουν να τα πηγαίνουν καλύτερα στα οικονομικά από τις «πιστές» χώρες. 

Γενικώς οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά είναι πιο άθεες, ενώ οι χώρες του Νότου έχουν πιο πιστούς και θρήσκους χριστιανούς.   Η Αυστρία από 90% Ρωμαιοκαθολικών το 1950 σήμερα έχει μόνο 60% που συνεχώς μειώνεται.  Στην Ουγγαρία η θρησκευτικότητα είναι μόλις 33%.  Η Γαλλία με το επισήμως άθεο κράτος και το υψηλό ποσοστό αθεΐας των κατοίκων της μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να ξεφύγει από την αρπάγη της κρίσης.  Μέσα από αυτήν την θεώρηση ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά η περίπτωση της Κύπρου, η οποία όταν το 2004 εντάχτηκε στην ΕΕ, λεγόταν ότι άλλες χώρες εντάχτηκαν παρακαλώντας γονατιστές, διότι δεν πληρούσαν τα οικονομικά κριτήρια, ενώ η Κύπρος εντάχτηκε αξιοπρεπώς, διότι πληρούσε και με το παραπάνω τις οικονομικές προϋποθέσεις, και η οποία όταν το 2008 υιοθέτησε το ευρώ ως εθνικό νόμισμα, είχε μια από τις καλύτερες οικονομίες της Ευρώπης, ενώ τώρα βρίσκεται μόλις ένα βήμα πριν από την προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης»!

Τελικά η οικονομική κρίση στην ΕΕ φαίνεται πράγματι να έχη... θρησκευτικές προτιμήσεις!  Άραγε όλο αυτό είναι κάτι συμπτωματικό ή μήπως υπάρχουν βαθύτεροι μηχανισμοί που συνδέουν τωόντι την θρησκευτικότητα ενός λαού με τις οικονομικές του επιδόσεις;