Το αμερικανικό όνειρο που μετατράπηκε στο χειρότερο εφιάλτη.

Οταν στη Μέκκα της ελεύθερης αγοράς, τα αρπακτικά των αγορών και τα τσιράκια τους-κυβερνήσεις δεν δίνουν δεκάρα για το λαό τους και τη δυστυχία που απλώνεται παντού, οι ομοεθνείς μας απόφοιτοι των κολεγίων τους νοιώθουν περήφανοι που διαπράττουν τα ίδια αίσχη και στο δικό τους λαό. Και μερικοί φουκαριάρηδες πιστεύουν ακόμα στο αμερικανικό όνειρο...



Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ.

Οι ΗΠΑ έχουν καταρρεύσει οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, νομικά, συνταγματικά και σε σχέση με το περιβάλλον. Η χώρα που υπάρχει σήμερα δεν είναι ούτε η σκιά της χώρας που γεννήθηκα. Σ΄αυτό το άρθρο θα ασχοληθώ με την οικονομική κατάρρευση των ΗΠΑ. Σε επόμενα με άλλες όψεις της αμερικανικής κατάρρευσης.

Από οικονομική άποψη, η Αμερική έπεσε στη φτώχεια. Όπως λέει ο Peter Edelman «η δουλειά με χαμηλό μισθό έχει γίνει πανδημία ".

Σήμερα στην "ελεύθερη και δημοκρατική " Αμερική, "τη μοναδική υπερδύναμη στο κόσμο", ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού απασχολείται σε εργασίες που αποδίδουν λιγότερο από $ 22.000 το χρόνο, το όριο φτώχειας για μια τετραμελή οικογένεια. Μέρος αυτών των εργαζομένων είναι νέοι πτυχιούχοι, επιβαρυμένοι από τα δάνεια σπουδών, που μοιράζονται ένα διαμέρισμα μαζί με άλλους τρεις ή τέσσερις που βρίσκονται στην ίδια απελπιστική κατάσταση. Άλλοι είναι μονογονεικές οικογένειες με κάποιο ιατρικό πρόβλημα ή άστεγοι που έχασαν τη δουλειά τους, μακριά από το σπίτι.

Άλλοι μπορεί να είναι πτυχιούχοι ερευνητές στα πανεπιστήμια που διδάσκουν σαν καθηγητές με $ 10.000 το χρόνο ή και λιγότερο . Η εκπαίδευση εξακολουθεί να διαφημίζεται σαν η έξοδος από τη φτώχεια, αλλά γίνεται όλο και περισσότερο ένας δρόμος που οδηγεί στην φτώχεια ή στην κατάταξη σε στρατιωτικές υπηρεσίες.

Ο Edelman, που μελετάει αυτά τα προβλήματα, αναφέρει ότι 20,5 εκατομμύρια Αμερικάνων έχουν εισόδημα κάτω από 9.500 δολάρια το χρόνο, που εκπροσωπεί το μισό από το όριο φτώχειας για μια τριμελή οικογένεια . Υπάρχουν έξι εκατομμύρια Αμερικάνοι των οποίων το εισόδημα αποτελείται από κουπόνια για φαγητό. Αυτό σημαίνει ότι έξι εκατομμύρια Αμερικάνοι ζουν στο δρόμο κάτω από γεφύρια ή στο σπίτι συγγενών ή φίλων. Οι ρεπουμπλικάνοι με καρδιά από πέτρα συνεχίζουν να μιλάνε για welfare, αλλά ο Edelman λέει ότι “το welfare πρακτικά έχει φύγει”.

Κατά τη γνώμη μου σαν οικονομολόγος, πιστεύω πως εδώ και καιρό δεν ενημερώνεται το όριο της φτώχειας. Η άποψη πως τρία άτομα μπορούν να ζήσουν με 19 χιλιάδες δολάρια ετήσια, είναι εξωπραγματική . Υπολογίζοντας τις τιμές ενοικίων, ηλεκτρικό, νερό, ψωμί και fast food, ένα άτομο δεν μπορεί να ζήσει στις ΗΠΑ με $ 6,333.33 το χρόνο . Ίσως να είναι δυνατόν στη Ταΐλάνδη, μέχρι τη κατάρρευση του δολαρίου, αλλά όχι στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όπως απέδειξαν εμπειρικά ο Dan Ariely (Duke University) και ο Mike Norton (Harvard University),το 40% του πληθυσμού των ΗΠΑ, οι λιγότερο ευκατάστατοι, κατέχουν το 0,3%, δηλαδή τρία δέκατα του ενός της εκατό της περιουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ποιος κατέχει το υπόλοιπο 99,7%? Το 20% κατέχει το 84% του πλούτου της χώρας. Οι Αμερικάνοι που συμμετέχουν στο υπόλοιπο είναι Αμερικάνοι μεσαίας τάξης που κατέχουν μόνο το 15,7% του εθνικού πλούτου. Τέτοια άνιση κατανομή του πλούτου δεν έχει προηγούμενο στον ανεπτυγμένο κόσμο. Στους καιρούς μου, ενώπιον μιας τέτοιας ανισότητας στη κατανομή των εισοδημάτων και του πλούτου, μια ανισότητα που θέτει ένα δραματικό πρόβλημα οικονομικής πολιτικής, οι δημοκρατικοί θα απαιτούσαν διορθώσεις και οι ρεπουμπλικάνοι έστω και απρόθυμα θα είχαν συμφωνήσει.

Αλλά όχι σήμερα. Και τα δύο πολιτικά κόμματα εκπορνεύονται για χρήμα. Οι ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν ότι τα βάσανα των Αμερικανών δεν βοηθάνε επαρκώς τους πλούσιους ΟPaul Ryan και ο Mitt Romney υποσχέθηκαν να καταργήσουν κάθε πρόγραμμα που ανταποκρίνεται στις ανάγκες εκείνων που θεωρούν σαν " χαραμοφάηδες ".

Οι "΄χαραμοφάηδες" είναι οι φτωχοί εργαζόμενοι και εκείνοι που πριν ανήκαν στη μεσαία τάξη που οι θέσεις εργασίας τους έγιναν offshored για να μπορούν τα διευθυντικά στελέχη των επιχειρήσεων να λαμβάνουν πολλά εκατομμύρια σαν πριμ και οι μέτοχοί τους να κάνουν εκατομμύρια σε κέρδη κεφαλαίων. Ενώ ένα μάτσο διευθυντών καλοπερνάνε με γιωτ και κουνελάκια από το Playboy, δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών μόλις μετά βίας επιβιώνουν.

Στη πολιτική προπαγάνδα οι "χαραμοφάηδες» δεν είναι μόνο ένα βάρος για τη κοινωνία και τους πλούσιους. Είναι βδέλλες που αναγκάζουν τους τίμιους φορολογούμενους να σπαταλάνε ώρες από το να απολαμβάνουν τη ζωή, κοιτάζοντας αθλητικά γεγονότα και ψαρεύοντας πέστροφες στα ρέματα, ενώ αυτοί γύρω τους σπρώχνουν τα υπάρχοντά τους σε καρότσια του σούπερ μάρκετ ή πουλάνε το σώμα τους για το επόμενο χάμπουργκερ στα MacDonald.

Σήμερα η συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι πολύ μακριά από ότι οι πανεπιστημιακοί μου καθηγητές οικονομίας θα μπορούσαν να φανταστούν το 1960. Στα τέσσερα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου που παρακολούθησα, η άποψη ήταν πως ο ανταγωνισμός στην ελεύθερη αγορά θα εμπόδιζε τις μεγάλες ανισότητες στη κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου. Όπως κατάλαβα, αυτή η πεποίθηση βασίστηκε σε μια ιδεολογία , όχι στη πραγματικότητα.

Το Κογκρέσο, βάση αυτής της λανθασμένης πεποίθησης της ελεύθερης αγοράς, απελευθέρωσε την οικονομία στις ΗΠΑ για να δημιουργήσει την ελεύθερη αγορά. Η άμεση συνέπεια ήταν να ανατρέξει σε κάθε πράξη που ήταν στο παρελθόν παράνομη, να καταστρέψει τη παραγωγική βάση του εισοδήματος των Αμερικανών καταναλωτών και να συγκεντρώσει εισόδημα και πλούτο σε εκείνο το 1%.

Οl "δημοκρατικός" Clinton, όπως κατόπιν οι διοικήσεις Bush και Obama, δωροδοκήθηκαν από την ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς. Με την εκπόρνευση του Clinton στο Big Money ουσιαστικά καταργήθηκαν τα βοηθήματα στις οικογένειες με παιδιά. Αλλά αυτό το ξεπούλημα των Αμερικανών που βρίσκονται σε δυσμενή θέση, δεν ήταν αρκετό για να ικανοποιηθεί το ρεπουμπλικανικό κόμμα. Ο Mitt Romney και ο Paul Ryan θέλουν να περικόψουν ή να καταργήσουν κάθε πρόγραμμα που προστατεύει από το πρόβλημα της πείνας και της εξαθλίωσης των Αμερικανών που πλήττονται από τη φτώχεια.

Οι ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν ότι ο μοναδικός λόγος που οι Αμερικανοί έχουν δυσκολίες είναι γιατί η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα χρήματα των φορολογούμενων για να συντηρούνται εκείνοι που δεν έχουν όρεξη να δουλέψουν. Η άποψη των ρεπουμπλικάνων είναι, ότι, ενώ εμείς δουλεύουμε σκληρά και θυσιάζουμε την άνεσή μας και τον ελεύθερο χρόνο μας, η μάζα απολαμβάνει το welfare με χρήματα από τους φόρους μας.

Αυτή η οπτική, εκ μέρους των τοπ στελεχών που συσσωρεύουν εισοδήματα πετσοκόβοντας τις θέσεις εργασίας της μεσαίας τάξης για εκατομμύρια πολίτες, άφησε τους Αμερικανούς σε κατάσταση φτώχειας και τις πόλεις, τα κράτη και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση χωρίς φορολογική βάση, με επακόλουθες χρεοκοπίες σε επίπεδο κρατικό και τοπικό, και μεγάλα deficit στο ισοζύγιο σε ομοσπονδιακό επίπεδο που απειλούν την αξία του δολαρίου και το ρόλο του σαν αποθεματικό νόμισμα

Η οικονομική καταστροφή της Αμερικής ωφέλησε τους πολύ πλούσιους με δισεκατομμύρια δολάρια για να απολαμβάνουν τη ζωή και τα ακριβά αξεσουάρ οπουδήποτε κι αν επιθυμούν. Εν τω μεταξύ, μακριά από τη γαλλική Ριβιέρα, η Εθνική Ασφάλεια συγκεντρώνει πυρομαχικά για να κρατήσει υπό έλεγχο τους ξεγυμνωμένους από τα υπάρχοντά τους Αμερικανούς

πηγη