Να ξεχάσουμε τον κόσμο που ξέραμε

Στον απόηχο ενός άρθρου της Pravda*, oι New York Times παραδέχονται:
Ποια είναι η σημαντικότερη αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ επί Ομπάμα και πώς επηρεάζει τις ισορροπίες ισχύος…

Γράφει ο Μακεδών
Περιττό να ειπωθεί ότι ο υπογραφόμενος νιώθει δικαιωμένος με το πρόσφατο άρθρο των New York Times, με τίτλο «Η Μουσουλμανική Αδελφότητα νέος σύμμαχος των ΗΠΑ», αφού σ’ αυτήν τη στήλη δημοσιεύθηκε προ καιρού ανάλογο άρθρο με τίτλο «Η ισλαμική άνοιξη φέρνει χριστιανικό χειμώνα». Και επιβεβαιώνεται η άποψη ότι αφενός τα πράγματα στην πολιτική δεν είναι όπως φαίνονται και αφετέρου πως καλά θα κάνουν οι πολιτικοί στις αναλύσεις τους, να μη παίρνουν θέσεις επί των γεγονότων παρακολουθώντας μόνον τα δελτία ειδήσεων.
Γράφουν οι New York Times, ότι ίσως η πιο ριζική αλλαγή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική επί προεδρίας Ομπάμα να έχει σημειωθεί στην Αίγυπτο, όπου η Μουσουλμανική Αδελφότητα -η οποία θεωρείτο κάποτε μια ομάδα επικίνδυνων ισλαμιστών εξτρεμιστών- χαίρει σήμερα της αμερικανικής υποστήριξης. Θα έπρεπε να προσθέσει και ότι οι μέχρι πρότινος τρομοκράτες «Μουζαχεντίν του λαού» του Ιράν, βγήκαν από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων και στρέφονται κατά του Αχμαντινεζάντ.
Αποκαλύπτει λοιπόν το άρθρο ότι οι ακραίοι σαλαφιστές πολιτικοί, που μπροστά τους η Αδελφότητα μοιάζει μετριοπαθής, είναι τώρα τακτικοί επισκέπτες της αμερικανικής πρεσβείας στο Κάιρο. Και στο όνομα του δόγματος ότι καλύτερα να τους έχεις μέσα στη σκηνή παρά απ’ έξω, επισκέπτονται συχνά τις Ηνωμένες Πολιτείες για να διαπιστώσουν πώς λειτουργεί αυτή η δημοκρατία.
Δεν θα γίνει βέβαια ποτέ δυνατό να υπάρξει συμφωνία με αυτούς τους ανθρώπους στο ζήτημα των δικαιωμάτων των γυναικών, για παράδειγμα. Αυτό δεν σημαίνει όμως -λένε οι Αμερικανοί- ότι δεν πρέπει να υπάρχει μια επαφή με τη Δύση ώστε να τους δοθεί η δυνατότητα να αλλάξουν. Κάθε σαλαφιστής στο κοινοβούλιο είναι ένας λιγότερος πιθανός τρομοκράτης στο δρόμο. Αυτές βέβαια είναι «αμερικανιές», διότι το τελευταίο που σκέπτονται είναι καθιέρωση της δημοκρατίας σε Ασία και Αφρική (συζητήσιμο, πού υπάρχει επί τέλους αυτή η δημοκρατία!).

Σύμφωνα πάντως με τον αρθρογράφο, οποιαδήποτε πρόβλεψη για το μέλλον της Αιγύπτου είναι σήμερα επικίνδυνη. Η χώρα που βρίσκεται στην καρδιά της αραβικής κοινωνίας βρίσκεται σε διαρκή αναταραχή. Σε κάθε περίπτωση όμως, κατά τον αρθρογράφο, οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να έχουν κάνει τη σωστή επιλογή. Ποια θα ήταν η εναλλακτική λύση έναντι της υποστήριξης του Μόρσι και της Αδελφότητας, αναρωτιέται:

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να κόψουν κάθε δεσμό και να ποντάρουν στην αποτυχία τους.

Αυτός όμως θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να οξυνθούν εκείνες ακριβώς οι τάσεις που η Δύση θέλει να αποφύγει. Το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε οποιαδήποτε προσπάθεια να επιβληθούν και πάλι στην Αίγυπτο οι ένοπλες δυνάμεις – αλλά αυτό θα οδηγούσε επιπλέον σε αιματοχυσία.
» Οι Ηνωμένες Πολιτείες δοκίμασαν επί δεκαετίες την καταστολή στη Μέση Ανατολή στο όνομα της σταθερότητας. Αυτό που απέσπασαν ήταν κοινωνίες δυσαρεστημένων Αράβων κάτω από τον ζυγό τυράννων. Τώρα η Αδελφότητα κέρδισε, έστω και με μικρή διαφορά, ελεύθερες και τίμιες εκλογές. Αν αποτύχουν, θα εκδιωχθούν στις επόμενες εκλογές. Αυτό σημαίνει δημοκρατία».

Το άρθρο λέγει αλήθειες, ως προς τις διαπιστώσεις, που μας δικαιώνουν, αλλά δεν προχωρά βαθύτερα. Ότι στη θέση των δυσαρεστημένων Αράβων -που δεν υπήρχαν στη Λιβύη και Συρία, αφού ευημερούσαν- θα έχουν τώρα εκατοντάδες εκατομμύρια ακραίους ισλαμιστές που επιβάλλουν σιγά-σιγά το Ισλάμ στη Δύση.
Και εδώ είναι το πρόβλημα με τους Αμερικανούς αναλυτές. Ότι εξηγούν τα πράγματα πάντα με δεδομένο ότι οι ΗΠΑ είναι ο παγκόσμιος αυθέντης. Δεν θέλουν να «χωνέψουν» ότι αποτελούν το όργανο υλοποίησης των σχεδίων του πραγματικού αυθέντη, που απλώς έχει τα γραφεία του -για λίγο ακόμη- σε αμερικανικό έδαφος. Και ότι σκοπός της παντοειδούς υποστήριξης των ακραίων ισλαμιστών είναι η δημιουργίας του χάους στις μέχρι σήμερα οργανωμένες κοινωνίες, ώστε να καταστούν ευάλωτες.
Αυτό που γράφουν οι New York Times ότι μέχρι τώρα η πολιτική των ΗΠΑ ήταν η επικράτηση της σταθερότητας, προκειμένου να επενδύουν οι αμερικανικές επιχειρήσεις, είναι σωστό. Όμως, την ειρήνη αυτή θα την φέρει τώρα η εξάρτηση των λαών από τους δανειστές τους, ώστε να μη χρειάζονται τα όπλα για να κυριαρχήσουν. Απλώς, θα κλείνουν την στρόφιγγα του δανεισμού.

Πηγή: Βόρεια