“Αγαπάς τη ζωή; Τότε μη σπαταλάς το χρόνο σου, γιατί απ' αυτόν είναι φτιαγμένη η ζωή” Φραγκλίνος Βενιαμίν

Αναρωτιέμαι είναι ο χρόνος που περνάει γρήγορα ή εμείς βαδίζουμε αργά λες και θα ζήσουμε αιώνια;; 

Και όταν λέω αργά, δεν εννοώ με αργό ρυθμό. Εννοώ ότι οι μέρες περνούν, χάνονται και δεν γυρίζουν πίσω και δεν είμαι σίγουρος ούτε στο ελάχιστο εάν τις ζούμε πραγματικά, εάν τις χαιρόμαστε. 

Ζωή: Δώρο, περιπέτεια, ταξίδι, βόλτα, πέρασμα, εμπειρία, αρχή ή τέλος; Τι απ΄ όλα είναι άραγε; 

Ποιος είναι ο σωστός χαρακτηρισμός, δεν ξέρω. Νομίζω πως άλλοτε τη βιώνουμε σαν δώρο και άλλοτε σαν εμπειρία και μάλιστα δύσκολη. Νομίζω πως μεγαλώνουμε περνώντας όλο και λιγότερο ξέγνοιαστες στιγμές και οι περισσότεροι αυτό που κάνουμε είναι να κυνηγάμε. 

Έχουμε γίνει κυνηγοί του χρόνου, της κάθε ώρας που περνάει για να προλάβουμε όλες αυτές τις υποχρεώσεις που σχεδόν πάντα μόνοι μας φορτωνόμαστε. Κυνηγάμε να βρούμε την φανταστική δουλειά που θα μας προσφέρει πολλά φράγκα. 

Κυνηγάμε να αποκτήσουμε το super αυτοκίνητο. Κυνηγάμε να δουλεύουμε από το πρωί ως το βράδυ, να χρεωθούμε ένα δάνειο εκατομμυρίων και να φτιάξουμε την τεράστια σπιταρόνα για να μείνουμε. Και τρέχουμε ασταμάτητα από το πρωί μέχρι το βράδυ. 

Μεταξύ μας μιλάμε. Ξέρουμε ποια είναι η αλήθεια. Μεγαλοπιαστήκαμε, γίναμε οπαδοί της μανίας του καταναλωτισμού, δεν αντέχουμε ο γείτονας να έχει καλύτερο αυτοκίνητο από εμάς και να το μοστράρει. Δεν αντέχουμε να πάμε στο σπίτι του ξαδέρφου και να είναι το τριπλάσιο από το δικό μας. Δεν αντέχουμε ο κολλητος-(η) μας να έχει βρει απίστευτο σύντροφο και εμείς όχι. 

Και αντί με ηρεμία και αλήθεια να σκεφτούμε και να συνειδητοποιήσουμε τι θέλουμε στη ζωή μας, τι πραγματικά έχουμε ανάγκη, πως θέλουμε να περνάμε την κάθε μέρα μας, πως θα είμαστε πραγματικά καλά, γινόμαστε κομμάτι όλης της υπόλοιπης αλυσίδας και δενόμαστε με το σύνολο, με το κοπάδι. Και μετά το τρελό κυνήγι του κρυμμένου ή ολοφάνερου θησαυρού, γινόμαστε είτε το θέλουμε είτε όχι δέσμιοι. Μήπως τελικά δεν έχουμε βρει τι θέλουμε πραγματικά στη ζωή μας; 

Μήπως έχουμε μπερδέψει τις πραγματικές μας ανάγκες με ψεύτικες επιθυμίες; 

Μήπως ξέρουμε βαθιά μέσα μας αλλά όλα τα υπόλοιπα βοηθούν στο να λοξοδρομούμε; 

Αρκεί μια συζήτηση με τον εαυτό μας, ένας απολογισμός, μία καθαρή κουβέντα. 

 Ξέρετε κάτι, θαυμάζω τους επιστήμονες, τους γιατρούς, τους δικηγόρους. Όμως, δεν θα είχε κανένα νόημα η ζωή εάν ήμασταν όλοι ένα από τα τρία. Θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι μορφωμένοι. Έχω γνωρίσει όμως και ανθρώπους “αμόρφωτους” με απίστευτη παιδεία. Μου αρέσουν τα μεγάλα σπίτια με μοντέρνα διακόσμηση. Δεν μου αρέσει η μοναξιά και η ψυχρότητα που εκπέμπουν συνήθως αυτά τα σπίτια. Μου αρέσει η ζεστασιά και η γαλήνη που έχω νιώσει σε μικρότερα σπίτια με πραγματικά αγαπημένες οικογένειες. 

Μην βάζετε τη ζωή σας σε καλούπια. Μην μετράτε τι έχετε με αριθμούς. 

Μην συγκρίνετε τον εαυτό σας με το τι κάνουν οι άλλοι. Μην φοβάστε τι θα πούνε οι άλλοι. Απλά προχωρήστε και χτίστε βήμα-βήμα μία ζωή που απλά θα λαχταράτε κάθε μέρα να ζήσετε. 

Κανείς μας δεν ξέρει, μπορεί να μην έχουμε δεύτερη ευκαιρία…..