ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΛΛΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

''ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ,ΓΕΜΙΖΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ.

ΟΤΑΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙΣ,ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ''

ΠΟΣΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ.
ΜΠΟΡΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΜΙΚΡΟ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ, Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΕ ΑΛΗΘΙΝΑ.

ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΓΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΧΡΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΠΑΝΙΑ,ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΚΤΗΣΟΥΜΕ.

ΑΣ ΜΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.

ΑΣ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ,ΣΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ,ΣΤΟΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ,ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΙΠΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΙΛΑΜΕ,ΣΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ.

ΜΙΑ ΕΓΚΑΡΔΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ,ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΟΝ ΩΜΟ,ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ,ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΕΥΧΗ...ΤΟΣΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙΣ.
ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΕΓΚΑΡΔΙΕΣ ΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΕΓΚΑΡΔΙΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ.

ΜΗΠΩΣ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ; 

 

 

 
Κάποτε ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκι, βγήκε για τον απογευματινό του περίπατο. Ενώ κόντευε να νυχτώσει, ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι του και του ζήτησε βοήθεια.
Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του.
Ο μεγάλος συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: «Συγχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω»!

Και ο γέρο ζητιάνος απαντά: «Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα! Αυτό που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρω αλλού. Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω..»
ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ...