Γιατί να φωνάζω για τη μεγάλη γλώσσα της γειτόνισσας, για τις απατεωνιές του αφεντικού μου, για τα λάθη του συντρόφου μου; Ας κοιτάξω πρώτα μέσα μου. Πόσο δύσκολο... Ζαλίζομαι! Έχει μια τρικυμία μέσα στην καρδιά μου! Βλέπω.. Βλέπω ένα κενό, ένα μαύρο χάος... Δεν αντέχεται αυτό το πράγμα. Ας ασχοληθώ καλύτερα με τους άλλους. Έτσι θα καλύπτω το δικό μου χάος που βρυχάται μέσα μου.
Και μετά σκέφτομαι ότι μου λείπει η γαλήνη. Μου λείπει η ειρήνη της καρδιάς. Θέλω επιτέλους λίγο να ηρεμήσω! Να σταματήσει το τρελό καρδιοχτύπι...
- Ελάτε κοντά μου κι εγώ θα σας προσφέρω ανάπαυση.
- Μα πώς να'ρθω, Χριστέ μου; Είμαι χάλια. Το δρόμο δεν τον βρίσκω!
- Αν με ζητήσεις με ειλικρίνεια, εγώ θα'ρθω να σε βρω. Θα'ρθω εγώ να σε συναντήσω. Θα κάνω εγώ το πρώτο βήμα! Από σένα θέλω μόνο την καλή σου διάθεση...
<<<Θέλει θάρρος για να αντικρύσω τον εαυτό μου, γιατί θα διαψευστούν όλες οι ψευδαισθήσεις που έχω για μένα. Θέλει θάρρος και γερό στομάχι να δω την ασχήμια μου στον καθρέφτη, το κενό μέσα μου, τις μεγάλες ελλείψεις μου. Και είναι τόσο εύκολο να αποστρέψω το βλέμμα.
Θέλει να ανανεώνω την αγάπη μου για αλήθεια ξανά και ξανά. Και να αποδεχτώ ότι χώμα είμαι, γι' αυτό και τέτοια τα χάλια μου ...και δεν πειράζει. Κάποιος με αγάπησε έτσι. Δεν περιμένει τελειότητα από μένα. Μόνο την απελευθερωτική παραδοχή του μηδενός μου, το σταθερό βλέμμα στον καθρέφτη μου και τη ματιά να γεμίζει κατανόηση όταν κοιτάω τον καθρέφτη του άλλου.>>>
Μα πόσο δίκιο έχουν αυτά τα λόγια!
Το αίσθημα της αδικίας μας πνίγει πολλές φορές και δε μας αφήνει να κοιτάξουμε μέσα μας με καθαρό μυαλό!Κι όλα αυτά γι΄ ασήμαντες αφορμές... για μια προσωπική διαφορά, για ένα καπρίτσιο, για ένα εγωισμό, για λεφτά..!
Αν όμως κοιτούσαμε πρώτα μέσα μας, ο κόσμος θα ΄ταν πολύ καλύτερος!Ακόμα και τώρα... ποτέ δεν ειν΄ αργά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου