Δεν θα βρεις άλλον στον κόσμο που να σ' αγαπάει περισσότερο από εμένα

Κάποτε περπατούσα στο κέντρο της πόλης.
Τυχαία κάποια στιγμή, άκουσα δίπλα μου
Κάποιον να λέει στη σύντροφό του
-Δεν θα βρεις άλλον στον κόσμο
Που να σ' αγαπάει περισσότερο από εμένα.
Χαμογέλασα και συνέχισα την πορεία μου.
Στο μυαλό μου γύριζε αυτή η φράση που είχα ακούσει.
Ασυναίσθητα, ψιθύρισα:
Κι όμως, υπάρχει κάποιος που αγαπάει τον καθένα μας
Περισσότερο από οποιονδήποτε.
Η αγάπη του είναι τόση που δεν την φτάνει η αγάπη κανενός μας.
Λόγω της αγάπης του εγκατέλειψε το παλάτι του για να έρθει να βρει τον σύντροφό του.
Ένα παλάτι που όμοιο του δεν υπάρχει σε όλη τη γη
Που καμία λέξη δεν μπορεί να αποδώσει την ομορφιά και το μεγαλείο του.
Στο όνομα της αγάπης λοιπόν, εγκατέλειψε αυτό το παλάτι
Και βγήκε στους δρόμους, ψάχνοντας αυτόν που αγαπάει.
Πόσο εύκολα θα το έκανε αυτό κάποιος από εμάς;
Γδύθηκε τον βασιλικό χιτώνα του, και ενδύθηκε ρούχα φτωχικά.
Τριγύριζε για χρόνια στους δρόμους, τρώγοντας ότι έβρισκε
Ενώ δεν υπήρχε ούτε ένα σπίτι να τον στεγάσει.
Κι όμως, έκανε υπομονή γιατί αγαπούσε και ήθελε να βρει και να σώσει τον σύντροφό του.
Φώναζε και καλούσε όλους να τον ακολουθήσουν γιατί μπορούσε να τους σώσει.
Μπορούσε να τους βοηθήσει.
Η αγάπη του ήταν τόση κι ανεξάντλητη που έφτανε για όλον τον κόσμο.
Εμάς, η αγάπη μας μέχρι που θα έφτανε;
Οι φωνές του όμως ενόχλησαν τους "μεγάλους" και τους "ισχυρούς"
Που δεν μπόρεσαν να δουν τον Βασιλέα που κρυβόταν κάτω από τα φτωχικά ρούχα
Και του ζήτησαν να σωπάσει.
Μα, Εκείνος, φώναξε ακόμη πιο δυνατά!
Γιατί αγαπούσε.
Κι έτσι Τον κυνήγησαν!
Και πάλι δεν σταμάτησε!
Και ύστερα Τον συνέλαβαν!
Και μέσα από τη φυλακή συνέχισε να διδάσκει.
Και ύστερα Τον βασάνισαν
Τον ταπείνωσαν
Τον χτύπησαν
Και τελικά Τον σταύρωσαν.
Κι όλα αυτά τα δέχτηκε αγόγγυστα και με υπομονή και με γαλήνη.
Γιατί;
Γιατί Τον οδηγούσε η αγάπη Του για όλους εμάς.
Εμείς πόσα θα μπορούσαμε να ανεχτούμε στο όνομα της αγάπης;
Όποτε, λοιπόν, σου πει κάποιος, όποιος κι αν είναι αυτός (γονέας, αδελφός, φίλος, σύζυγος)
Ότι κανείς άλλος δεν σε αγαπάει στον κόσμο όσο εκείνος
Εσύ να ξέρεις πως υπάρχει πάντοτε Κάποιος άλλος που η αγάπη Του
Δεν συγκρίνεται με κανενός μας!
Αυτός είναι ο Χριστός μας.

Η προσευχή της Αγάπης

Κύριε...
Κάνε με όργανο της ειρήνης.
Κάνε στη θέση του μίσους
Να βάζω την αγάπη.
Στη θέση της ύβρης
Να βάζω την συγγνώμη.
Στη θέση της πλάνης
Να βάζω την πίστη.
Στη θέση της διχόνοιας
Να βάζω την ένωση.
Στη θέση της απελπισίας
Να βάζω την ελπίδα.
Στη θέση της λύπης
Να δίνω τη χαρά.
Κύριε...
Κάνε να μη ζητώ τόσο να παρηγορηθώ
Όσο να παρηγορώ.
Να μη ζητώ τόσο να αγαπούμαι, όσο να αγαπώ.
Γιατί όταν δίνουμε λαβαίνουμε.
Όταν λησμονούμε τον εαυτό μας, τον ξαναβρίσκουμε.
Όταν συγχωρούμε λαβαίνουμε την άφεση.
Όταν αποθνήσκουμε, βρίσκουμε την αιώνια ζωή.