Η επιστολή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά προς το Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, με αίτημα τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου που προμηθεύεται η Ελλάδα από την Gazprom, είναι μια κίνηση σε ένα ευρύτερο πεδίο εξελίξεων και πρωτοβουλιών, από πολλούς και προς πολλές κατευθύνσεις, όλες με… άρωμα ενεργειακής παρτίδας.
Μετά την αδιέξοδη για τους Ρώσους κατάληξη της υπόθεσης με τη ΔΕΠΑ, η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο διαγωνισμό για την πώληση της εταιρίας και, σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει ενδιαφέρον, αυτή τη φορά δυτικών εταιριών. Αν γίνει κάτι τέτοιο, με τους Αζέρους να έχουν ήδη τη ΔΕΣΦΑ, θα διευρυνθεί η πίεση προς τη ρωσική παρουσία στην ελληνική αγορά.
Αν και σε ορισμένους δεν πέρασε απαρατήρητο ότι η επιστολή εστάλη στον απόηχο της συνάντησης Σαμαρά – Ομπάμα στην Ουάσιγκτον, το αίτημα ήταν επιβεβλημένο για λόγους που σχετίζονται με την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και τη δύσκολη φάση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Οι διαπραγματεύσεις εξάλλου για το συγκεκριμένο θέμα έχουν ξεκινήσει εδώ και μήνες.
Η συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου ΤΑΡ, εν τω μεταξύ, έχει ανοίξει το δρόμο για την επιτάχυνση των ήδη δρομολογημένων διαδικασιών αξιοποίησης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης, το οποίο θα διοχετευθεί μέσω του συγκεκριμένου αγωγού. Επίσης, με αφορμή τον ΤΑΡ και επ’ ευκαιρία της διαδοχικής προεδρίας των δύο χωρών στην Ε.Ε., το 2014, θα υπάρξει συντονισμός με την Ιταλία σε μια σειρά θεμάτων (λαθρομετανάστευση, ανεργία, εμπορική συμφωνία με ΗΠΑ κ.ά.), μεταξύ των οποίων και το ενεργειακό. Σε συνεννόηση με την Ιταλία (με την οποία η Ελλάδα έχει οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και κάποια στιγμή η συμφωνία θα επεκταθεί και στην ΑΟΖ) και με το βάσιμο επιχείρημα της ανάγκης διευθέτησης των όποιων εκκρεμοτήτων στην περιοχή, λόγω και του ΤΑΡ, θα κληθεί η Αλβανία να εφαρμόσει τη συμφωνία με τη χώρα μας για την ΑΟΖ, την οποία έχει ακυρώσει το αλβανικό συνταγματικό δικαστήριο. Θα κλείσει έτσι το δυτικό μέτωπο.
Η γενικότερη αναταραχή στην περιοχή πάντως δεν φαίνεται ότι θα τελειώσει σύντομα και πλέον αφορά σε χώρες-κλειδιά στον αραβικό κόσμο και μέχρι πρότινος σε πυλώνες του συστήματος ισορροπιών, όπως η Αίγυπτος. Παράλληλα, η εμπλοκή των πλούσιων και σημαντικών πετρελαιοπαραγωγών σουνιτικών κρατών στον πόλεμιο της Συρίας και στην αντιπαράθεση με το Ιράν διευρύνει το πεδίο του δυνητικού ντόμινο. Ούτε η Τουρκία βρίσκεται εκτός κάδρου.
Αυτό το σκηνικό αφενός δεν αφήνει ανεπηρέαστους τους ενεργειακούς σχεδιασμούς, αφετέρου αναδεικνύει την αξία της Ελλάδας στην περιοχή ως νησίδας σταθερότητας. Η αναφορά του Αντώνη Σαμαρά, κατά τη συνάντηση με τον Μπάρακ Ομπάμα, στα κοιτάσματα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ ήταν απολύτως στοχευμένη. Ο πρωθυπουργός παρουσίασε τις τρεις χώρες ως αναγκαίο «πακέτο» στον υπό διαμόρφωση σχεδιασμό για τη χάραξη των αγωγών στην περιοχή και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων και υπογράμμισε ότι αυτό το ενεργειακό τρίγωνο μπορεί να προμηθεύσει την Ευρώπη με φυσικό αέριο, υπονοώντας τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της Ε.Ε. από τη Ρωσία, κάτι που αποτελεί πάγια επιδίωξη των Αμερικανών. Το «φυσικό» γεωστρατηγικό συμφέρον και των τριών χωρών είναι ακριβώς όπως το έθεσε ο πρωθυπουργός στον Μπαράκ Ομπάμα. Υπάρχει όμως προσπάθεια από ορισμένα κέντρα να διασπάσουν τη συνέχεια (και) του ενεργειακού χώρου Ελλάδας – Κύπρου με το σκεπτικό ότι από άλλη οδό θα πρέπει να διοχετευθεί το φυσικό αέριο της Κύπρου (και του Ισραήλ), μέσω Τουρκίας, και από άλλη της Ελλάδας! Ο στόχος είναι βαθιά γεωπολιτικός και αποσκοπεί στη διάσπαση του ευρύτερου εθνικού μετώπου Ελλάδας – Κύπρου, το οποίο ενισχύεται από τη συνεργασία με το Ισραήλ. Υπενθυμίζεται ότι αν οριοθετηθεί η ΑΟΖ με την Κύπρο με πλήρη επήρεια του Καστελλόριζου, όπως είναι η θέση της Αθήνας και το ορθό με βάση το Διεθνές Δίκαιο, οι ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου εφάπτονται «κλειδώνοντας» τη γεωγραφική συνέχεια των δύο κρατών και σ’ αυτό το επίπεδο. Αυτό κάποιοι θέλουν να το αποτρέψουν. Και δεν είναι μόνο η Τουρκία.
Μεθοδεύσεις για ομηρία Ελλάδας και Κύπρου από την Τουρκία
Αυτό που χρειάζεται μεγάλη προσοχή είναι τα σχέδια «τρίτων» για την Κύπρο.
Στο Κυπριακό, το οποίο εισέρχεται εκ νέου σε φάση κινητικότητας, θα καταβληθεί προσπάθεια από το «διεθνή παράγοντα» να συνδυαστεί η διαδικασία επίλυσης με το ενεργειακό ζήτημα, σε μια απόπειρα των Βρετανών και των Αμερικανών να πετύχουν «δύο στα δύο»: Να προωθήσουν μια ετεροβαρή για τους Ελληνοκυπρίους λύση τύπου Σχεδίου Ανάν και να αναιρέσουν τα στρατηγικά οφέλη της ελληνικής πλευράς από την εύρεση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Και στα δύο πεδία, αν ευοδωθούν τα σχέδια του αγγλοσαξωνικού παράγοντα, θα βγει κερδισμένη η Τουρκία. Με την επαναφορά ενός «Σχεδίου Ανάν», που θα ονομάζεται αλλιώς αλλά η ουσία θα είναι η ίδια, η Κύπρος θα μεταβληθεί σε προτεκτοράτο, όπως προβλεπόταν και στο αρχικό σχέδιο, ενώ με το πρόσχημα ότι πρέπει τα οφέλη από τους υδρογονάνθρακες να διαχέονται και στις δύο κοινότητες του νησιού, δηλαδή και στους Τουρκοκυπρίους, στην πραγματικότητα θα μπει η Τουρκία συνέταιρος στα κοιτάσματα. Η απόπειρα ακύρωσης των στρατηγικών πλεονεκτημάτων της Μεγαλονήσου από τους υδρογονάνθρακες και η προσπάθεια να τεθεί σε ενεργειακή, και κατ’ επέκταση γεωπολιτική, ομηρία εκδηλώνεται -μεταξύ άλλων- με το προτεινόμενο σχέδιο για αγωγό μεταφοράς του κυπριακού (και ισραηλινού) αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
Πρόκειται για το απόλυτο αυτοκτονικό σχέδιο και για την Κύπρο και για το Ισραήλ καθώς αμφότερες οι χώρες θα μεταβληθούν σε ενεργειακούς αιχμαλώτους των Τούρκων στους οποίους θα έχουν παραδώσει τον έλεγχο ροής των στρατηγικών πόρων τους. Το Ισραήλ πολύ δύσκολα θα διολισθήσει σε ένα τέτοιο γεωστρατηγικό ατόπημα, αυτό που χρειάζεται προσοχή όμως είναι οι πιέσεις στη Λευκωσία, αν και είναι δύσκολο για τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη ή για τον όποιο Αναστασιάδη να αποδεχθεί κάτι τέτοιο υπονομεύοντας το μέλλον του κυπριακού, και όχι μόνο, Ελληνισμού. Διότι δεν είναι μόνο θέμα της Κύπρου. Οι όποιες αποφάσεις αφορούν και θα επηρεάσουν τη στρατηγική θέση Ελλάδας και Κύπρου συνολικά.
Του Λάμπρου Καλαρρύτη στον Τύπο της Κυριακής
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου