Αλληλέγγυος Δούρειος Ίππος

Γράφει ο Γιάννης Λαζάρου 

Η Ελλάδα έχει αποδεχθεί ότι θα κινείται πια με 105 ταχύτητες και όλοι οι σωτήρες που φέρουν ελληνική ταυτότητα νοιάζονται για το πως η ΕΕ θα κινείται σε μία ταχύτητα και όχι σε δύο. Τόσο ενδιαφέρον για το τι θα κάνει η ΕΕ, αν το είχαν όλοι τους για το τι θα κάνει η Ελλάδα, τώρα θα είχαμε στείλει διαστημόπλοιο στον πλανήτη Άρη. 

Βέβαια καλώς πράττουν, αφού έχουν αφήσει την διαχείριση του θυμού και της οργής που ξεχειλίζουν από τα αφτιά των Ελλήνων, σε ομάδες αλληλεγγύης, σε κοινωνικά ιατρεία, σε εκκλησιαστικά συσσίτια και βέβαια στους μεγαλοδημοσιογράφους που βάζουν κόφτη στην οργή όταν σε βάζουν είτε να συνομιλείς με τον σφαγέα-πολιτικό σε φυλασσόμενο στούντιο, είτε παίζουν το θεατράκι της “αγανάκτησης” του δημοσιογράφου. 

Δεν φθάνουν τα 500 κόμματα που ξεφυτρώνουν σαν ραδίκια στον αγρό έτσι ώστε να έχεις κάπου να ελπίζεις, έχουν ρίξει στην αρένα και ομάδες που δίνουν ασπιρίνες για τον καρκίνο κάνοντας τον μελλοθάνατο να συμβιβαστεί με την μοίρα του. Και βέβαια μέσα στο παιχνίδι και ο ΟΑΕΔ που με τα 340 ευρώ το μήνα για δύο χρόνια κάνει τον απεγνωσμένο να κάθεται στα αυγά του.

Αν εδώ και 3 χρόνια που οι ανασφάλιστοι έφθασαν στα 2,500,000, οι άστεγοι στις 40,000, οι άνεργοι στο 1,500,000 τους άφηναν όλους στο έλεος, να είστε σίγουροι ότι τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. 
Αλλά εμείς οι Έλληνες έχουμε το κακό να είμαστε αλληλέγγυοι όταν δεν πρέπει. Όταν πρέπει να αφήσουμε την συνέπεια των έργων των σφαγέων να πάρει σάρκα και οστά, τότε θυμόμαστε ότι πρέπει να βοηθήσουμε τους αδυνάτους. Οι αδύναμοι δεν ήταν αδύναμοι μέχρι πριν 3 χρόνια. Ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που έπαιρναν την πέτρα και την έστυβαν. Αδύναμοι έγιναν εξαιτίας των πολιτικών και αν το ανάχωμα της αλληλεγγύης δεν έμπαινε ανάμεσα στους αδύναμους και στους σφαγείς τους, τότε θα έβλεπαν τι εστί βερίκοκο. 

Άντε σήμερα θα σώσουμε 5 Έλληνες και θα ταΐσουμε 2,500 νηστικούς. Θα εμβολιάσουμε 10,000 παιδιά και θα αποτρέψουμε και 10 πλειστηριασμούς σπιτιών. Ε, και; Έτσι θα πάει η κατάσταση; Θα αποδεχθούμε ότι θα είμαστε με το χέρι απλωμένο σε ομάδες κατσαρόλας, γιατρούς αλληλεγγύης, φασολάδας της Εκκλησίας και 50 γειτόνων που έσωσαν το εκπλειστηριασμένο σπίτι μέχρι τον επόμενο πλειστηριασμό; Αυτή είναι η αντιμετώπιση για τους πρώην δυνατούς αυτής της χώρας; Εντάξει, να γράφουμε και δακρύβρεχτα κείμενα για τους αυτόχειρες. 

Ο μόνος που γνωρίζει ότι έχει ξεκινήσει πόλεμος της εξουσίας εναντίον του λαού είναι μόνο οι ίδιοι οι πολιτικοί. Τους βλέπεις με την άνεση που σου πετάνε στα μούτρα το νόμο χειροβομβίδα, γνωρίζοντας ότι εσύ δεν θα ανταπαντήσεις στα ίσα, αφού τα κοινωνικά αναχώματα θα τους προστατέψουν. Τα κόμματα που έχουν δημιουργηθεί το έχουμε καταλάβει ότι παίζουν το πρώτο ανάχωμα για την ανατροπή, αυτό όμως που δεν μπορούμε να αποδεχθούμε, διότι θα μας πούνε απάνθρωπους, είναι ότι έχουν δημιουργηθεί κοινωνικά αναχώματα. 

Θα γινόταν καμία επανάσταση από αυτές που αναφέρουμε με στόμφο αν υπήρχαν κοινωνικά αναχώματα; Δεν έχει σημασία που κατέληξαν μετά την πτώση των καταπιεστών, σημασία έχει ότι έγιναν και ότι ανέτρεψαν το καθεστώς. Είναι επικίνδυνα αφελές να θεωρεί μέχρι και ο πιο βλάκας Έλληνας ότι ζούμε σε δημοκρατικό πολίτευμα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κατασκεύασμα από τους πολιτικούς ανάχωμα όλων των εποχών. Το αποτέλεσμα αυτού του κατασκευάσματος θα φαινόταν όταν η αθώα αλληλεγγύη δεν θα έπαιρνε μέρος στο μακελειό. Τι νομίζουμε ότι θα γινόταν αν 10,000 νηστικοί 6 ημερών έφθαναν μέχρι την πλατεία Συντάγματος; Θα καθόταν και θα κοιτούσαν τα περιστέρια; Η πείνα είναι το μεγαλύτερο όπλο όλων των επαναστάσεων. Έπονται η καταπίεση και η αδικία. Το να βάζεις τσιρότο σε ένα πληγιασμένο πόδι, το μόνο που κάνεις είναι να συντελέσεις στην σηψαιμία του οργανισμού. Άσε τον λαβωμένο όπως είναι για να δεις πώς θα αντιμετωπίσει την επόμενη επίθεση που θα του γίνει. 

Σκληρές εικόνες που δεν αντέχει το στομάχι μας, αλλά δυστυχώς ο κόσμος δεν είναι μακρυά αυτή την φορά, τώρα εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές της σουρεαλιστικής γενοκτονίας που έβαλαν σε εφαρμογή. Αυτό που συμβαίνει καθημερινά δεν είναι κανάλι τηλεόρασης που ανατριχιάζεις και κάνεις ζάπινγκ. 

Στους τραγικούς καιρούς που ζούμε, όλα είναι ύποπτα όταν έχουν ως κερδισμένους αυτούς που σου κάνουν επίθεση. Βολεύει αυτή την στιγμή η φιλανθρωπία περισσότερο όχι τον εξαθλιωμένο λαό αλλά τους μακελάρηδες. Τραγικότερο όλων είναι όταν δημιουργείς “αθώα” ανθρώπους με τεντωμένο χέρι για ελεημοσύνη αντί να τους σπρώχνεις το τεντωμένο χέρι τους να γίνει γροθιά. 

Όταν εκλείψουν διά παντός οι φιλάνθρωποι και γίνουν όλοι συνάνθρωποι, τότε σίγουρα κανένα ανάχωμα δεν θα είναι ικανό να κρατήσει το κύμα που φουντώνει μέσα μας.

Πηγή