Ομολογία Όλι Ρεν: Η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο για να σωθεί η Ε.Ε.

Να λοιπόν που η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί και οι πρωταγωνιστές ενός εγκλήματος -που δεν το αντέχουν ούτε οι ίδιοι- ομολογούν με κυνικότητα το έγκλημά τους. Με απλά λόγια, η Ελλάδα καταστρέφεται για να σωθούν εκείνοι που αποφάσισαν την καταστροφή της για να διασωθούν οι ίδιοι, εκείνοι που την συκοφαντούν διεθνώς για να κρύψουν τις δικές τους βρωμιές, εκείνοι που την δολοφονούν ως χώρα επειδή το ένστικτο τους επιτάσσει να καταστρέφουν και όχι να δημιουργούν, αν χρειαστεί και δημιουργώντας εκατόμβες πτωμάτων...

Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μία εταιρεία, στην οποία κάποιοι από τους ετέρους αποφάσισαν να καταστρέψουν ένα μέλος, προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι. Μία οικογένεια, στην οποία κάποια μέλη αποφάσισαν να θυσιάσουν ένα μέλος της για να παραμείνει η υπόλοιπη οικογένεια εν ζωή. Σε αυτή την Ευρώπη, που δολοφονεί μία χώρα, ένα μέλος της, έναν εταίρο της, θέλουμε να ζήσουμε, τη στιγμή που η ίδια η Ευρώπη έχει αποφασίσει τον... θάνατό μας; Προφανώς ούτε σαν ανέκδοτο (μαύρο) δεν μπορεί να λεχθεί, η οποιαδήποτε παραμονή της Ελλάδας σε έναν μηχανισμό που την δολοφονεί, για να μπορέσει ο ίδιος να συνεχίσει να υπάρχει.

Και η είδηση -που δεν αποτελεί σοκ- ήρθε, για να επιβεβαιώσει όλα αυτά που ήδη γνωρίζαμε, αλλά οι "ινστρούχτορες", οι "διασώστες" και οι "ταγοί" μας, δεν ήθελαν επ' ουδενί ούτε και να το σκεφθούμε. Δεν έγινε «κούρεμα» του ελληνικού χρέους το 2010, όταν μπήκε η Ελλάδα στο Μνημόνιο, για να μην μεταδοθεί η οικονομική κρίση στα άλλα κράτη-μέλη και στις ευρωπαϊκές τράπεζες, δήλωσε ο Όλι Ρεν στην επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου για την τρόικα.

Απαντώντας στον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Επιτροπής Οικονομικών του Ευρωκοινοβουλίου Νίκο Χουντή, κατά τη διάρκεια ακρόασης από την υποεπιτροπή που διερευνά τα πεπραγμένα της τρόικας στην...

Ευρώπη, ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τόνισε πως «στο ξεκίνημα της κρίσης, την άνοιξη του 2010, και κάποιο διάστημα μετά, αν είχε άμεσα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχατε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης τόσο σε άλλα κράτη-μέλη, όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη. Άρα ήταν λογικό να "αγοράσουμε χρόνο" και να προσπαθήσουμε να το κάνουμε με κανονικό τρόπο».

Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ με την ερώτηση του κ. Χουντή και την απάντηση του κ. Ρεν

«Το 2010, όταν η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο, στόχος ήταν να σωθούν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και τράπεζες. Αυτό προκύπτει από απάντηση του Επιτρόπου Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Όλι Ρεν, σε ερωτήσεις του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, χθες πολύ αργά το βράδυ, στο πλαίσιο της ακρόασής του από την Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου που ερευνά τη λειτουργία και τα πεπραγμένα της Τρόικας.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής στην τοποθέτησή του αφού στηλίτευσε τη στάση της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη, κατηγορώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι «για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έκανε πως δεν έβλεπε την κρίση στην ευρωζώνη, επιτρέποντας στους μαφιόζους των χρηματαγορών και στους οίκους αξιολόγησης, να απειλούν και να εκβιάζουν τις χώρες της ευρωζώνης», επιτέθηκε στις πολιτικές των Μνημονίων που επιβάλλονται στην Ελλάδα, ρωτώντας τον Ευρωπαίο Επίτροπο αν «επιμένει στην εφαρμογή αυτής της συνταγής» και αν «πιστεύει ότι μπορούν αυτά τα μέτρα να βγάλουν την Ελλάδα από την οικονομική κρίση».

Αυτή, λοιπόν, είναι η Ευρώπη των εταίρων που δεν διστάζουν να δολοφονήσουν έναν λαό, να ισοπεδώσουν μία χώρα, να διαμελίσουν έναν εταίρο, προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι και οι χώρες τους. Είναι γνωστό πως ανάμεσα στις χώρες δεν υπάρχουν φιλίες, παρά ευκαιριακά συμφέροντα, τα οποία μπορούν να μεταβάλλονται άρδην, μετατρέποντας τον σύμμαχο σε εχθρό και τον φίλο σε... δολοφόνο.

Η ερώτηση, εύλογα έρχεται στο μυαλό του καθενός: 

Σε αυτή την Ευρώπη, που μας θυσιάζει για να διασωθεί η ίδια, θέλουμε να είμαστε μέλη; 

Σε μία κοινότητα ανθρωποφάγων, που δεν έχει κανέναν απολύτως ηθικό φραγμό και δεν αναγνωρίζει κανέναν κανόνα πέρα από το ζωώδες ένστικτο της αυτοσυντήρησης, θέλουμε να είμαστε μέλη;

Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλές από τις απόψεις μας, σχετικά με την ποιότητα των "φίλων", "εταίρων" και "συμμάχων", που σήμερα μας καταστρέφουν -με παραδειγματικό τρόπο- για να μην φανεί η δική τους ανεπάρκεια απέναντι στους θεμελιώδεις κανόνες που επιτάσσει το ίδιο το Ευρωπαϊκό αλλά και το Διεθνές Δίκαιο;

Θέλουμε πράγματι να είμαστε μέλη μίας αγέλης κτηνών, που αποφάσισε να τραφεί με την δική μας σάρκα;

Πηγή